اتحاد ساتچو

اتحاد ساتچو (به ژاپنی: 薩長同盟 Satsuma-Chōshū dōmei) اتحاد سیاسی و نظامی بین قلمروهای فئودالی قلمروی ساتسوما و قلمروی چوشو بود. این توافقنامه در ۷ مارس سال ۱۸۶۶ در کیوتو در منزل کوماتسو کیوکادو از اهالی ساتسوما امضا شد. این اتحاد در جهت سلسله تلاش‌های مربوط به بازگرداندن قدرت به امپراتور و از بین بردن شوگون‌سالاری توکوگاوا بود. قلمروی ساتسوما قبل از این اتحاد طرفدار کوبو گاتای یا هماهنگی بین قدرت شوگون‌سالاری و امپراتور ژاپن بود، پس از آن خواستار اصلاحات در دولت شوگون‌سالاری شد اما قلمروی چوشو که از قبل خواستار سرنگونی شوگون‌سالاری بود عزم خود را در این جهت قوی‌تر کرد.

قلمروی ساتسوما (قرمز) در جنوب ژاپن و قلمروی چُوشو (نارنجی)

قلمروی ساتسوما و قلمروی چوشو هر دو جزو قلمروهای پرقدرت (یوهان) در دوره باکوماتسو بودند. در سال ۱۸۶۳ قلمروی ساتسوما با کمک قلمروی آیزو قلمروی چوشو را از دنیای سیاست در پایتخت بیرون رانده بود (تغییر سیاسی روز هیجدهم ماه هشت) و در سال بعد ۱۸۶۴ با اسلحه گرم (حادثه کینمون) توانسته بود سربازان قلمروی چوشو را که به کیوتو آمده بودند را شکست دهد و از پایتخت براند. بدین ترتیب رابطه مابین دو قلمرو به دشمنی گرایید.

در سال‌های دهه ۱۸۶۰، ساتسوما تمایل داشت موقعیت ممتاز خود را در راستای حفظ وضعیت موجود حفظ کند، در حالی که هدف چوشو به قیام با هدف سرنگونی حکومت تبدیل شده بود. ساکاموتو ریوما(قلمروی توسا) (استان کوچی کنونی) از طریق میانجیگری، رهبران نظامی ساتسوما سایگو تاکاموری و اوکوبو توشیمیچی و از طرف دیگر کیدو تاکایوشی (کاتسورا کوگورو) از قلمروی چوشو را گرد هم آورد.

اگر چه این دو قلمرو به‌طور سنتی دشمنان شدید یکدیگر بودند، رهبران آنها موافقت کردند که زمان مناسب برای تغییر رسیده‌است و موافقت کردند که در صورت حمله از طرف دیگران به یکدیگر کمک کنند.

همچنین قلمروی چوشو به شدت به سلاح‌های مدرن نیاز داشت، اما ارتباطات بسیار محدودی با قدرت‌های غربی داشت. از طرف دیگر، قلمروی ساتسوما، یک تجارت اساسی قابل توجه با بریتانیای کبیر از طریق توماس بلیک گلاور، یک اسکاتلندی، وابسته به شرکت جاردین ماتسون برقرار کرده بود. با پیشنهاد ساکاموتو ریوما، سایگو توافق کرد که سلاح مورد نیاز قلمروی چوشو برای مبارزه با شوگون‌سالاری توکوگاوا را تأمین کند.

علی‌رغم این کمک، هنوز هم میان دو قلمرو اختلاف نظر وجود دارد. در ۱ مارس ۱۸۶۶، شوگون‌سالاری خواستار بازنشستگی و محکومیت دایمیوی چوشو موری تاکاچیکا و کاهش درآمد قلمرو شد. این موضوع رهبری چوشو را خشمگین کرد و منجر به یک توافق رسمی با شش اصل با ساتسوما شد. حوزه این توافقنامه نسبتاً محدود بود. ساتسوما موافقت کرد که به چوشو جهت تقاضای عفو از امپراتور کومی که مخالف تندروی‌های چوشو و موافق حمله به این قلمرو بود کمک کند. اگر این طرح شکست خورد و شوگون‌سالاری مورد حمله قرار گرفت، ساتسوما ۲۰۰۰ نفر به کیوتو نیرو اعزام کند. با این حال، ساتسوما موافقت کرد که تنها در صورتی وارد جنگ با شوگون‌سالاری شود که قلمروی کووانا، ایزو یا محافظان شخصی توکوگاوا یوشینوبو تلاشی جهت جلوگیری از دسترسی و تماس ساتسوما با امپراتور انجام دهند.

این اتحاد برای حمایت از چوشو جهت مقاومت در برابر عملیات تنبیهی دومین اردوکشی چوشو که در تابستان سال ۱۸۶۶ توسط شوگون‌سالاری انجام شد، بسیار مؤثر بود، و منجر به شکست کامل شوگون‌سالاری در برابر قلمروی چوشو شد.