ابومنصور معمری

اَبومَنْصور مَعْمَری (مُعَّمَری) کارگزار ابومنصور محمد بن عبدالرزاق، سپهسالار و فرمانروای طوس و خراسان در روزگار سامانیان بود که شاهنامهٔ ابومنصوری در دوران او تدوین شده‌است.[1] از عبارت «درود…برمحمد (ص) و اهل بیت و فرزندان او…» در مقدمهٔ شاهنامهٔ ابومنصوری می‌توان احتمال داد که ابومنصور معمری همچون ابومنصور محمد بن عبدالرزاق، گرایش‌های شیعی داشته‌است. نام ابومنصور معمری در مقدمهٔ شاهنامهٔ بایسنقری، سعود بن المنصور المعمری آمده که در خدمت پدر ابومنصور محمد بن عبدالرزاق نیز بوده‌است.

در روزگار سامانیان که کوشش‌های فراوان برای احیاء و ترویج فرهنگ و زبان فارسی صورت می‌گرفت، ابومنصور معمری از سوی ابومنصور محمد بن عبدالرزاق مأمور شد که «خداوندان کتب [خداینامه‌ها] را از دهقانان و فرزانگان» از طوس و دیگر شهرهای خراسان فراز آورد تا تاریخ و داستان‌های کهن ایران را از زبان پهلوی به فارسی دری ترجمه و تدوین کنند. براساس مقدمهٔ شاهنامهٔ ابومنصوری، ابومنصور محمد بن عبدالرزاق و ابومنصور معمری هر دو، نسب خود را از طریق فرمانروایانی مشهور به کنارنگ به منوچهر پیشدادی می‌رسانیدند. گرچه بیرونی اینگونه سلسله‌نسب‌ها را برساختهٔ سخن‌پردازان دانسته، اما به گفتهٔ مینورسکی، سلسله‌نسب‌های این دو تن تا کنارنگ می‌تواند بهره‌ای از حقیقت داشته باشد.[2]