آی آدم‌ها

آی آدم‌ها از مشهورترین اشعار نیما یوشیج است. این شعر از سوی صاحبنظران مختلف مورد نقد و بررسی قرار گرفته‌است، به‌طوری‌که نیما را «شاعرِ آی آدم‌ها» می‌نامند.[1]

برای دیگر کاربردها، آی آدم‌ها (ابهام‌زدایی) را ببینید.
آی آدم‌ها
اثر نیما یوشیج
تاریخ نگارش۲۷ آذر ۱۳۲۰[persian-alpha 1]
نخستین رونماییاولین کنگرهٔ نویسندگان ایران
کشورایران
زبانفارسی
قالبشعر نیمایی
وزنرمل
تاریخ انتشارتیر ۱۳۲۵ (قرائت‌شده)
شمار ابیات یا خط‌ها۳۴

سرایش

بار اول که پیرمرد را دیدم در کنگرهٔ نویسندگانی بود که خانهٔ «وکس» در تهران علم کرده بود. تیرماه ۱۳۲۵. زبر و زرنگ می‌آمد و می‌رفت... شبی که نوبت شعر خواندن او بود –یادم است- برق خاموش شد. و روی میز خطابه شمعی نهادند و او در محیطی عهد بوقی «آی آدم‌ها»یش را خواند.

جلال آل احمد («پیرمرد چشم ما بود»، آرش، دی ۱۳۴۰، شماره ۲)

بنا به تاریخی که نیما پای شعر گذاشته، او این شعر در آذر ۱۳۲۰ یعنی سه ماه بعد از اشغال ایران از سوی متفقین سرود و اولین بار آن را در تیر ۱۳۲۵ در اولین کنگرهٔ نویسندگان ایران همراه با دو شعر دیگر قرائت کرد.[2] جلال آل احمد از حاضران در این جلسه بود و در مقالهٔ «پیرمرد چشم ما بود» به خوانش این شعر توسط نیما اشاره می‌کند.

نقد و نظر

برخی صاحبنظران این شعر را ساده، تک‌وجهی و بدون لایه‌های پیچیدهٔ درونی دانسته‌اند.[3]

بازآفرینی

احمد شاملو این شعر را در آلبوم شعرهای نیما دکلمه کرده‌است.[4] «آی آدمها» یکی از قطعات آلبوم ری‌را از سهیل نفیسی است. مانی رهنما نیز این شعر را اجرا کرده‌است.

یادداشت‌ها
  1. دربارهٔ تاریخ سرایش شعرهای نیما اختلاف نظر وجود دارد. برای اطلاعات بیشتر نگاه کنید به مناقشه‌ها درباره نیما یوشیج.

پانویس
  1. «چرا نیما را شاعر «آی آدم‌ها» می‌نامند؟».
  2. شفق و آذرپیرا، تحلیل شعرِ «آی آدم‌ها» و تفسیرهای آن براساس نظریه زیبایی‌شناسی دریافت، ۱۳۸.
  3. شفق و آذرپیرا، تحلیل شعرِ «آی آدم‌ها» و تفسیرهای آن براساس نظریه زیبایی‌شناسی دریافت، ۱۳۸.
  4. او رفته با صدایش اما خواندن نمی‌تواند.

منابع
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.