آل جولسون

آل جولسون (انگلیسی: Al Jolson‎؛ ح. ۲۶ مه ۱۸۸۶ – ۲۳ اکتبر ۱۹۵۰) یک هنرپیشه، کمدین و آوازخوان اهل ایالات متحده آمریکا بود. وی بین سال‌های ۱۹۰۴ تا ۱۹۵۰ میلادی فعالیت می‌کرد.

آل جولسون
اطلاعات پس‌زمینه
زادهح. ۲۶ مه ۱۸۸۶
درگذشته۲۳ اکتبر ۱۹۵۰ (تقریباً ۶۴ سالگی)
ژانروودویل
Pop standards
جاز
پاپ
سال‌های فعالیت۱۹۰۴–۱۹۵۰
ناشر(ان)Victor، کلمبیا رکوردز، Little Wonder, Brunswick، Decca

آل جولسون از اولین سوپراستارهای دنیای سرگرمی محسوب می‌شود؛ مدت‌ها قبل از اینکه حتی واژه سوپراستار در سینما رواج یابد او در دهه ۱۹۲۰ به مدت یک دهه، بزرگترین سرگرمی ساز ایالات متحده به‌شمار می‌آمد.

زندگی‌نامه

آل جولسون با نام اصلی آسا یولسون (به انگلیسی: Asa Yoelson) در سال ۱۸۸۶ در لیتوانی که در آن زمان بخشی از خاک امپراتوری روسیه به‌شمار می‌آمد متولد شد و در سن ۵ سالگی همراه با والدین یهودی خویش به ایالات متحده مهاجرت نمود.

او کار خویش را از سیرک‌ها و نمایش‌های کمدی عامیانه و واریته‌های نمایشی آغاز کرد و در مدت کمی تبدیل به سوپراستار شد. از مشخصه‌های کاری آل جولسون روی صحنه نمایش، سیاه کردن چهره همانند سیاهان و استفاده از سوت‌های ملودیک شبیه آواز پرندگان برای شیرین‌کاری یا فاصله گذاری در ترانه‌هایش بود. او سبک جدیدی از آواز خوانی پاپ در سینما به نام خودش ثبت کرد.

شاید معروفیت جولسون را در سبک‌هایی همچون پاپ، جاز، رگتایم و … تنها بتوان با معروفیت الویس پریسلی در راک اند رول مقایسه کرد. اکثر هنرپیشه، خواننده‌های بعدی مانند بینگ کرازبی، جودی گارلند، جری لوئیس و باب دیلن تحت تأثیر کارهای او قرار داشتند. تنها یکی از کارهای او در ایالات متحده (Sonny Boy)، بیش از ده میلیون کپی به فروش رسید.

آل جولسونرا با نقشی که در اولین فیلم تمام ناطق سینما، «خواننده جاز» (۱۹۲۷) ایفا کرد می‌شناسند. در حالی که او بعد از این فیلم نیز، در یک سری فیلم‌های موزیکال موفق در سینما حضور بهم رسانید. فعالیت‌های بشردوستانه او نیز زبانزد بود. در طی جنگ جهانی دوم و جنگ کره، او تمام انرژی و وقت و سرمایه خود را وقف فعالیت‌های نوع دوستانه کرده بود.

در سال ۱۹۴۶ فیلم-زندگینامه او با نام «جولسون دوباره آواز می‌خواند» ساخته شد که در آن لری پارکز در نقش وی ظاهر گشت و ترانه‌های او را (با صدای اصلی آل) لب خوانی کرد. این فیلم در سه رشته نامزد جایزه اسکار شد.

از ترانه‌های مشهور او می‌توان به «برو به یکی بگو که باور کنه» اشاره کرد که در دوران جنگ جهانی اول اجرا شد و در آن «ویلهلم دوم» (قیصر آلمان و پادشاه پروس) به‌طور مستقیم مورد خطاب قرار گرفت.[1]

آل جولسون در ۱۹۵۰ در سن فرانسیسکو درگذشت.

فیلم‌شناسی
۱۹۱۹ "Swanee" sheet music with Jolson بر روی جلد. برای sheet music, کامل بنگرید Wikisource.
Swanee
Al Jolson's hit 1920 recording of جرج گرشوین و ایروینگ کایزر's 1919 "Swanee".
در پخش این پرونده مشکل دارید؟ ویکی‌پدیا:راهنمای رسانه را ببینید.

از فیلم‌ها یا برنامه‌های تلویزیونی که وی در آن نقش داشته‌است می‌توان به آثار زیر اشاره کرد.

  • خواننده جاز (۱۹۲۷)
  • احمق آوازخوان (۱۹۲۸)
  • Sonny Boy (۱۹۲۹)
  • آن را با آواز بگو (۱۹۲۹)
  • شب‌های نیویورک (۱۹۲۹)
  • Mammy (۱۹۳۰)
  • دختر نمایش در هالیوود (۱۹۳۰)
  • پسر بزرگ (۱۹۳۰)
  • الله اکبر! من یه عوضی ام (۱۹۳۳) Hallelujah I'm a Bum
  • Wonder Bar (۱۹۳۴)
  • Go Into Your Dance (۱۹۳۵)
  • کودک آوازخوان (۱۹۳۶)
  • گل سرخ میدان واشینگتن (۱۹۳۹)
  • رودخانهٔ سوئینی (۱۹۳۹)
  • Hollywood Cavalcade (۱۹۳۹)
  • ویلسون
  • Rhapsody in Blue (۱۹۴۵)
  • داستان جولسون (۱۹۴۶ صدا)
  • آه‌ای عروسک زیبا (۱۹۴۹ صدا)

منابع
  1. "Al Jolson- Tell that to the Marines". Lyrics-Translations.com. Retrieved 11 September 2014.
  • مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Al Jolson». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۳ مارس ۲۰۱۵.
  • «Al_Jolson». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ سپتامبر ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۱۳ مارس ۲۰۱۵.

پیوند به بیرون
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ آل جولسون موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.