آلکسی کاسیگین

آلکسی نیکولایویچ کاسیگین (روسی: Алексе́й Никола́евич Косы́гин‎، آوانگاری Aleksej Nikolajevič Kosygin؛ IPA: [ɐlʲɪkˈsʲej nʲɪkɐˈlajɪvʲɪt͡ɕ kɐˈsɨgʲɪn]; زاده ۲۱ فوریهٔ ۱۹۰۴ – درگذشته ۱۸ دسامبر ۱۹۸۰(1980-12-18) ) سیاست‌مدار برجسته اهل اتحاد شوروی در دوران جنگ سرد بود.

آلکسی کاسیگین
رئیس شورای وزرا
نخست‌وزیر شوروی
مشغول به کار
۱۵ اکتبر ۱۹۶۴ – ۲۳ اکتبر ۱۹۸۰
قائم‌مقام
پس ازنیکیتا خروشچف
پیش ازنیکولای تیخونوف
معاون اول رئیس شورای وزرا
مشغول به کار
۴ مه ۱۹۶۰ – ۱۵ اکتبر ۱۹۶۴
اصلینیکیتا خروشچف
پس ازفرول کوزلوف
پیش ازدیمیتری اوستینوف
رئیس گوسپلان
مشغول به کار
۲۰ مارس ۱۹۵۹ – ۴ مه ۱۹۶۰
اصلینیکیتا خروشچف
پس ازژوزف کوزمین
پیش ازولادیمیر نوویکوف
عضو پلیتبوروی کمیته مرکزی حزب کمونیست اتحاد شوروی
مشغول به کار
۴ مه ۱۹۶۰ – ۲۱ اکتبر ۱۹۸۰
مشغول به کار
۴ سپتامبر ۱۹۴۸ – ۱۶ اکتبر ۱۹۵۲
عضو کاندید پلیتبوروی کمیته مرکزی حزب کمونیست اتحاد شوروی
مشغول به کار
۲۹ ژوئن ۱۹۵۷ – ۴ مه ۱۹۶۰
مشغول به کار
۱۶ اکتبر ۱۹۵۲ – ۵ مارس ۱۹۵۳
مشغول به کار
۱۸ مارس ۱۹۴۶ – ۴ سپتامبر ۱۹۴۸
اطلاعات شخصی
زاده
Alexei Nikolayevich Kosygin

۲۱ فوریهٔ ۱۹۰۴
سن پترزبورگ، امپراتوری روسیه
درگذشته۱۸ دسامبر ۱۹۸۰ (۷۶ سال)
Moscow, جمهوری شوروی فدراتیو سوسیالیستی روسیه، اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی
ملیتروسیه
حزب سیاسیحزب کمونیست اتحاد شوروی
همسر(ان)کلاودیا آندریونا (مرگ ۱۹۶۷)
تخصصآموزگار، civil servant[1]
خدمات نظامی
وفاداریجمهوری شوروی فدراتیو سوسیالیستی روسیه
خدمت/شاخهارتش سرخ
سال‌های خدمت۱۹۱۹–۱۹۲۱[2]
درجهخدمت وظیفه عمومی
فرماندهارتش سرخ
جنگ‌ها/عملیات‌هاجنگ داخلی روسیه

وی همچنین برنده جوایزی همچون درجه لنین و درجه پرچم سرخ شده‌است.

زندگی‌نامه

آلِکْسی نیکلایوویچ کاسیگین، در ۲۱ فوریه ۱۹۰۴ در سن پترزبورگ به دنیا آمد.

هنگامی که بلشویک‌ها قدرت را در شوروی به دست گرفتند وی سیزده سال بیشتر نداشت با این حال دو سال بعد داوطلبانه به صفوف ارتش سرخ شوروی پیوست و در جنگ داخلی آن کشور که میان روس‌های سفید و سرخ رخ داد، شرکت جست.

کاسیگین که فارغ‌التحصیل رشته نساجی بود در کار مدیریت واحدهای صنعتی لیاقت زیادی از خود نشان داد.

وی در سال ۱۹۲۷ در ۲۳ سالگی به حزب کمونیست شوروی سابق پیوست و در سال ۱۹۳۸ مدیر کارخانه نساجی لنین‌گراد و اندکی بعد شهردار این شهر شد. کاسیگین در ۴۴ سالگی به وزارت دارایی دست یافت و سپس به وزارت صنایع سبک انتخاب گردید. وی در سال‌های بعد مدارج ترقی را پیمود

در اکتبر سال ۱۹۶۴ (۱۳۴۳) طبق تصمیم کمیته مرکزی حزب کمونیست شوروی، خروشچف از سمت ریاست شورای وزیران برکنار و به جای وی آلکسی کاسیگین انتخاب شد.[3]

کاسیگین در گلاسبورو ۱۹۶۷

کاسیگین که در دوران حکومت برژنف به ریاست جمهوری اتحاد جماهیر شوروی سابق هم رسید، یک شخصیت تکنوکرات و طرفدار تکنولوژی بود و چنان در این امر به آگاهی دست یافت که در جریان سفرهای خارجی خود، هنگام بازدید از مؤسسات صنعتی، با طرح سؤالات خود موجب شگفتی می‌شد. هنگامی که کاسیگین در ۶۰ سالگی به نخست‌وزیری شوروی رسید، برخلاف خروشچف، نه تنها اهل هیاهو و غوغا نبود، بلکه کمتر از هر نخست‌وزیری خود را نشان می‌داد.

کاسیگین بیش از دیگر نخست‌وزیر آن شوروی به خارج سفر کرد و سفرهای متعددی به انگلستان، فرانسه، آلمان، هند، مصر، چین، کوبا و ویتنام شمالی صورت داد.

شهرت بین‌المللی کاسیگین بیشتر به خاطر دیپلماسی او بود که در جریان جنگ هند و پاکستان بر سر کشمیر توانست طی کنفرانس صلح تاشکند، طرفین را آشتی دهد. ایالات متحده و شوروی تلاش‌های دیپلماتیک زیادی کردند تا از گسترش درگیری بین دو کشور جلوگیری کنند. شوروی تحت رهبری کاسیگین، مذاکرات آتش‌بس را در تاشکند (درازبکستان فعلی) میزبانی کرد. جایی که نخست‌وزیر هند لعل بهادر شاستری و رئیس‌جمهور پاکستان ایوب خان توافق‌نامه تاشکند را امضا کردند که در آن توافق کردند تا قبل از ۲۵ فوریه سال ۱۹۶۶ تا مرزهای قبل از ماه اوت عقب‌نشینی کنند.[4]

همچنین کاسیگین در ماجرای چکسلواکی نیز نقش آشتی جویانه‌ای را بازی کرد

کاسیگین اولین رهبر شوروی سابق بود که در سال ۱۹۶۶ انقلاب فرهنگی چین رامحکوم نمود و رادیو پکن هم او را دشمن مردم لقب داد. او هم‌چنین کوشش‌های ناکامی برای بهبود روابط مسکو - پکن انجام داد.

در سپتامبر ۱۹۶۹، رهبران شوروی در پی آن برآمدند تا جلسه‌ای را با همتایان چینی خود برگزار کنند و تنش‌هایی را که از مارس آن سال به وجود آمده بود، خنثی سازند. بعد از مدتی، کاسیگین، توانست با چوئن لای در ۱۱ سپتامبر همان سال (۱۹۶۹) در پکن ملاقات کند. مائو به چند دلیل با این ملاقات موافق بود: یکی اینکه به تخفیف تنش با شوروی علاقه داشت، دیگر آنکه نمی‌خواست در دو جبهه با شوروی و آمریکا، به صورت همزمان مقابله کند و نیز در پی آن بود تا مانع از نزدیکی شوروی و آمریکا شود.[5]

آلکسی کاسیگین در آوریل ۱۹۶۸ (فروردین ۱۳۴۷) به مدت ۵ روز در تهران بود[6]

کاسیگین آوریل ۱۹۷۲ بغداد

همچنین در تاریخ ۹ آوریل ۱۹۷۲ در زمان نخست‌وزیری کاسیگین قرارداد مودت میان اتحاد شوروی و عراق منعقد شد. این قرارداد ۱۵ ساله به وسیلهٔ نخست‌وزیر شوروی و ژنرال حسن البکر رئیس‌جمهور عراق در ۱۴ ماده در بغداد به امضاء رسید.[7]

نقطه عطف همکاری‌های دوجانبه بین اتحاد جماهیر شوروی و ایالات متحده همکاری در عرصه فضایی یعنی امضای موافقتنامه «پروژه آزمایشی آپولو - سایوز» بود که در زمان نخست‌وزیری کاسیگین و هنگام سفر سفر ریچارد نیکسون به مسکو در ۲۴ مه ۱۹۷۲ امضا شد.[8]

او طرفدار همکاری اقتصادی و فرهنگی گسترده‌تر شرق و غرب بود، نظراتی که نقطه مقابل دوران جنگ سرد اروپا به حساب می‌آمد. هم‌چنین نرمشی که در دهه ۱۹۸۰–۱۹۷۰ در سیاست شوروی پدید آمد تا اندازه زیادی مرهون اوست. شهرت کاسیگین در داخل کشور شوروی نیز به سبب اصلاحات اقتصادی اوست. وی با تنوعی که در کالاهای مصرفی مردم به وجود آورد توانست محبوبیت زیادی در شوروی سابق کسب کند.

آلکسی کاسیگین سرانجام در ۱۸ دسامبر ۱۹۸۰ در ۷۶ سالگی در مسکو درگذشت و در آرامگاه دیوار کرملین به خاک سپرده شد.

پانویس
  1. Law 1975, p. ۲۱۴.
  2. "Алексей Гвишиани: "Не надо жалеть Косыгина!" (Page 1)" (به Russian). Pravda Online. 9 April 2004. Archived from the original on 11 August 2010. Retrieved 3 September 2010. Unknown parameter |trans_title= ignored (help)
  3. «امروز در تاریخ - روزنامه دنیای اقتصاد».
  4. «جنگ 1965 پاکستان - هند - سایت نظامی میلیتاری_military».
  5. «چین و آمریکا؛ از مذاکره تا رابطه». بایگانی‌شده از اصلی در ۴ مارس ۲۰۱۶.
  6. «سیاست‌های شاه برای تحت فشار قرار دادن آمریکا جهت دریافت تسلیحات (زندگی سیاسی شاه – بعد از کودتای ۲۸مرداد) - پهلوی‌ها».
  7. «قراردادی که ۴۰ سال پیش سرنوشت عراق را تغییر داد».
  8. «آشنایی با فضاپیمای سایوز - همشهری آنلاین».

منابع

پیوند به بیرون
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ آلکسی کاسیگین موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.