آرادو آر ۶۸

هواگرد دوباله چرخ‌دم آرادو آر ۶۸ توسط والتر بلوم، کهنه سرباز زخم‌خورده جنگ جهانی اول به عنوان جانشین آرادو آر ۶۵ به صورت متعارف با قطعات فلزی جوش خورده، چوب و پوشش پارچه‌ای طراحی شد. بال بالا سه تکه و بال پایین دو تکه بود.

اتاقک خلبان سر باز و ارابه‌های فرود آن ثابت بود. چرخ‌های هواگرد همانند سایر هواگردهای هم عصر برای بهبود وضعیت آیرودینامیک پوشیده تعبیه گردیده بود.[1] اندازه بال‌ها که با میله‌هایی به شکل حرف N و سیم به یکدیگر متصل شده بودند، با بزرگ‌تر بودن بال بالایی با یک دیگر متفاوت بود.[1]

نخستین پرواز آر ۶۸ که علاوه بر جنگنده می‌توانست در نقش بمب افکن سبک و هواگرد شناسایی نیز مورد استفاده قرار گیرد،[1] در سال ۱۹۳۴ انجام شد و نمایشی قابل تحسینی از خود ارائه کرد. با وجود این که شرکت آرادو نتوانسته بود برای نخستین پیش‌نمونه موتور قابل اتکایی انتخاب کند اما نهایتاً موتور ب‌ام‌و ۶ با توان ۶۴۰ اسب بخار بدین منظور تعیین گردید. اگر چه این تصمیم تقریباً زمانی اتخاذ شد که با توجه به اهمیت موضوع، تصمیم به لغو کلیت پروژه گرفته شده بود. انتخاب موتور به دسترسی آن بستگی داشت همان‌طور که در پیش‌نمونه دوم از موتور یونکرس یومو ۲۱۰ با توان ۶۱۰ اسب بخار استفاده گردید و در نمونه‌های بعدی موتورهای دیگری به کار برده شد.

این هواگرد در سال ۱۹۳۶ رسماً وارد نیروی هوایی آلمان گردید و در نخستین واحدهای آن در پروس شرقی مستقر شد. آر ۶۸ به زودی برای حضور در نبردگاه جنگ داخلی اسپانیا راهی این کشور گردید که با وجود عملکرد نسبتاً قابل قبول در مقابل جنگنده‌های به مراتب برتر همچون جنگنده تک‌باله پر سرعت تر پولیکارپوف آی-۱۶ شوروی با ضعف مواجه شد. برای جبران این ضعف آلمانی‌ها دست به ارتقای موتور هواپیمای خود زدند که حاصل آن مدل‌هایی همچون آر ۶۸ایی (بیشترین تولید) و آر ۶۸اف نام گرفت. مدلی نیز با عنوان آر ۶۸اچ با موتور تقویت شده و اتاقک تماماً سر بسته طراحی گردید.[1] این هواگرد پیش از جایگزینی با مسرشمیت ب‌اف ۱۰۹ بین سال‌های ۱۹۳۷ و ۱۹۳۸ جنگنده اصلی آلمانی‌ها بود و پس از آن نیز آخرین نمونه‌های آن تا اوایل سال ۱۹۴۰ به عنوان جنگنده شبانه و تا سال ۱۹۴۴ در نقش جنگنده آموزشی به کار برده شد.

در مجموع ۵۱۴ فروند از این هواگرد تولید گردید.

 آلمان

• لوفت‌وافه

 اسپانیا

• نیروی هوایی اسپانیا

• ویکی‌پدیای آلمانی و انگلیسی