آتزولیزومب

آتزولیزومب (انگلیسی: Atezolizumab‎) یک پادتن مونوکلونال IgG1 است که توسط مهندسی ژنتیک ساخته شده و علیه مولکول PD-L1 عمل می‌کند.[1]

آتزولیزومب?
پادتن تک‌تیره
TypeWhole antibody
پادگنPD-L1
اطلاعات درمانی
نام تجاریTecentriq
AHFS/دراگزmonograph
مدلاین پلاسa616035
اطلاعات مجوزUS Daily Med:پیوند
ردهٔ بارداری
  • AU: D
  • US: N (هنوز رده‌بندی نشده)
    وضعیت قانونی
    شناسه‌ها
    سی‌ای‌اس1380723-44-3
    ای‌تی‌سیL01XC32
    دراگ‌بنکDB11595
    کم‌اسپایدرnone
    UNII52CMI0WC3Y
    KEGGD10773 Y
    مترادفsMPDL3280A
    اطلاعات شیمیایی
    فرمول شیمیاییC6446H9902N1706O1998S42
    وزن مولکولی۱۴۴٬۶۱۲٫۵۹ g·mol−1

    موارد استفاده

    در ماه مه ۲۰۱۶ میلادی، سازمان غذا و داروی آمریکا این دارو را برای درمان سرطان پیشرفته موضعی یا متاستازدادهٔ سلول ترانزیشنال دستگاه ادراری که به شیمی‌درمانی با داروی‌های حاوی پلاتین پاسخی نداده، به صورت تسریع‌شده بررسی و مورد پذیرش قرار داد.[2][3] اما کارآزمایی بالینی تأییدی که برای تبدیل «پذیرش تسریع‌شده» به «پذیرش کامل و قطعی» لازم بود، نتوانست هدف نهایی تعیین‌شده را که «میزان بقای کلی بیمار» بود، اثبات کند.[4] در سال ۲۰۱۸ میلادی، سازمان غذا و داروی آمریکا استفاده از آتزولیزومب را برای «خط اول درمان» در سرطان مثانه متاستازداده، در کسانی که قادر به دریافت شیمی‌درمانی با داروی‌های حاوی پلاتین نیستند و مقادیر زیادی از PD-L1 دارند، مجاز دانست.[5]

    در اکتبر ۲۰۱۶ میلادی، سازمان غذا و داروی آمریکا مصرف آتزولیزومب را در مبتلایان به «سرطان ریه متاستازداده از نوع سلول غیر کوچک» (NSCLC) که علی‌رغم درمان شیمی‌درمانی با داروی‌های حاوی پلاتین، بیماری‌شان پیشرفت می‌کند، تأیید کرد. در بیماران دچار جهش ژنی EGFR یا AKL پیش از دریافت این دارو، باید وجود چنین جهشی اثبات شده باشد و بیماری‌شان نیز در حال پیشرفت باشد.[6]

    آتزولیزومب برای درمان موارد پیشرفتهٔ «سرطان ریه از نوع سلول کوچک» نیز به‌کار می‌رود.[7]

    در ماه مارس ۲۰۱۹ میلادی سازمان غذا و داروی آمریکا مصرف آتزولیزومب را برای «سرطان پستان منفی سه‌گانه» (TNBC) تأیید کرد.

    عوارض جانبی

    شایع‌ترین عوارض جانبی این دارو خستگی، کاهش اشتها، تهوع و خطر بروز عفونت است. شایع‌ترین عارضهٔ جانبی شدید با این دارو، عفونت ادراری است.[8]

    نحوهٔ اثر

    آتزولیزومب از تعامل میان PD-L1 با مولکول‌های پروتئینی PD-1 و CD80 (B7-1Rs) جلوگیری می‌کند.[9] مولکول PD-L1 در برخی از انواع سرطان‌ها به میزان زیاد ساخته می‌شود و جلوی فعال‌شدن سلول‌های دستگاه ایمنی بدن (به‌ویژه لنفوسیت‌های تی کشنده) را که به‌طور طبیعی به سلول‌های سرطانی حمله کرده و آنها را نابود می‌کنند، می‌گیرد.[9] این دارو یکی از مهارکننده‌های وارسی ایمنی است.[9]

    منابع
    1. "Genentech Presents Positive Results of Atezolizumab in Advanced Bladder Cancer". Oct 2, 2015.
    2. "FDA approves new, targeted treatment for bladder cancer" (Press release). U.S. Food and Drug Administration (FDA). 18 May 2016. Retrieved 20 May 2016. This article incorporates text from this source, which is in the مالکیت عمومی.
    3. "Tecentriq (atezolizumab) Injection". U.S. Food and Drug Administration (FDA). 21 June 2016. Archived from the original on 5 December 2019. Retrieved 4 December 2019.
    4. Today, HemOnc; June 25; 2017. "Failed confirmatory trial raises questions about atezolizumab for advanced urothelial cancer". www.healio.com.
    5. "Checkpoint Inhibitor Use Changed for Bladder Cancer". National Cancer Institute. 26 July 2018.
    6. "FDA approves new treatment for non-small cell lung cancer". U.S. Food and Drug Administration (FDA). 18 October 2016. Retrieved 18 May 2016. This article incorporates text from this source, which is in the مالکیت عمومی.
    7. Concurrent Tecentriq Adds First Survival Benefit Seen in Small Cell Lung Cancer in 20 Years | https://www.curetoday.com/articles/concurrent-tecentriq-adds-first-survival-benefit-seen-in-small-cell-lung-cancer-in-20-years
    8. FDA Professional Drug Information for Tecentriq.
    9. Syn, Nicholas L; Teng, Michele W L; Mok, Tony S K; Soo, Ross A (2017). "De-novo and acquired resistance to immune checkpoint targeting". The Lancet Oncology. 18 (12): e731–e741. doi:10.1016/s1470-2045(17)30607-1. PMID 29208439.

    پیوند به بیرون
    • "Atezolizumab". Drug Information Portal. U.S. National Library of Medicine.
    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.