یوئه فی

یوئه فِـی (انگلیسی: Yue Fei؛ ۲۴ مارس ۱۱۰۳ – ۲۷ ژانویهٔ ۱۱۴۲[2]) که با نام «پنگ‌جو» هم شناخته می‌شود، یک ارتشبد و فرماندهٔ نظامی در دوران حکومت دودمان سونگ جنوبی چین بود.

یوئه فی
نام بومی
岳飛
زاده۲۴ مارس ۱۱۰۳
تانگ‌یین، آنیانگ، استان هنان، چین
درگذشته۲۷ ژانویهٔ ۱۱۴۲ (۳۸ سال) [1]
هانگژو، استان چجیانگ، چین
وفاداریدودمان سونگ
سال‌های خدمت۱۱۲۲–۱۱۴۲
جنگ‌ها و عملیات‌هاجنگ‌های سونگ-جین
یوئه فی
نگارش «یوئه فِـی» در رسم‌الخط سنتی (بالایی) و رسم‌الخط ساده‌شدهٔ چینی (پائینی)
نویسه‌های چینی سنتی 岳飛
نویسه‌های چینی ساده‌شده 岳飞

شهرت او به‌سبب فرماندهی نیروهای نظامیِ دودمان سونگ در خلال جنگ‌های سدهٔ دوازدهم مابین «خاندان سونگ» و نیروهای جورجی از دودمان جین در شمال چین بود. وی در سال ۱۱۴۲ با دسیسهٔ دولت‌مردانِ فاسد در دربار امپراتور گائوزونگ (از دودمان سونگ) کشته شد. چندین سال پس از مرگش و در سال ۱۱۶۹، امپراتور شیائو زونگ به او لقب پسامرگِ «وومو» (武穆)را اعطا کرد و حتی بعدها در سال ۱۲۱۱، لقب پسامرگِ «پادشاه ئی» (鄂王)، توسط امپراتور نینگ زونگ به او تعلق گرفت.

یوئه فی در سرتاسر چین به عنوان یک نماد مین‌پرستی و همچنین قهرمان ملی-میهنی شناخته می‌شود و از زمان مرگش تا کنون، او را یک نمونهٔ مثال‌زدنی و کامل از «وفاداری» به حساب می‌آورند.

منابع

  1. "Yue Fei". Encyclopedia Britannica. Retrieved 26 January 2017.
  2. "yue fei". encyclopedia britannica. Retrieved 26 January 2017.

پیوند به بیرون

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ یوئه فی موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.