گیلک‌های قزوین

طی پژوهشی که به سفارش شورای فرهنگ عمومی در سال ۱۳۸۹ انجام شد و براساس یک بررسی میدانی و یک جامعه آماری حدود ۱۵/۱ درصد از مردم استان قزوین را مردم گیلک تشکیل می‌دهند.[2]

قشر عظیمی از کارگران شهر صنعتی استان قزوین گیلک بوده و در مکالمات روزمره با هم در محیط کار و دیگر موقعیت‌های اجتماعی به زبان گیلکی گفت و گو می‌کنند. همچنین یکی از گویش‌های درون شهر قزوین نیز گیلکی می‌باشد.[3] در شمال استان قزوین، زبان مردم الموت هم رگه‌های پررنگی از زبان گیلکی دارد و حتی گویشوران الموتی و گیلکی به راحتی می‌توانند بخش مهمی از گفته‌های همدیگر را بفهمند. فرهنگ و امثال و حکم و قصه‌های فولکلور یا مردمی این دو فرهنگ نیز در طول تاریخ همنشینی‌شان با یکدیگر تلفیق شده و تا حدودی برهم انطباق یافته‌است.[4]ساکنان منطقه الموت به جز چهار روستای ترک‌زبان، به زبان گیلکی سخن می‌گویند.[5]

پراکندگی مردم گیلک در استان‌های ایران

• جنیدی، فریدون، زندگی و مهاجرت آریائیان، بنیاد نیشابور.
• سرتیپ پور، جهانگیر، «نشانه‌هایی از گذشته‌های دور گیلان و قزوین»
• میر ابوالقاسمی، «گیلان از آغاز تا مشروطه»
• گروه پژوهشگران، کتاب مشروطه خواهان قزوین ص۴۳