گوش درونی

گوش داخلی پستانداران متشکل از یک سری مجاری و ساک‌های غشایی (لابیرنت غشایی) است که درون پوششی استخوانی (لابیرنت استخوانی) قرار گرفته‌اند. لابیرنت استخوانی نیز درون استخوان تمپورال قرار دارد. لابیرنت غشایی محتوی اپی‌تلیوم حسی شنوایی و وستیبولار است و درون آن مایع آندولنف قرار دارد. ترکیب یونی مایع آندولنف به مایعات درون سلولی نزدیک است یعنی دارای غلظت بالای پتاسیم (K+) و غظت پایین سدیم (Na+) است.

گوش داخلی
The cochlea and vestibule, viewed from above.
جزئیات
سرخرگlabyrinthine artery
شناسه‌ها
لاتینauris interna
MeSHD007758
TA98A15.3.03.001
TA26935
FMA60909

بین لابیرنت غشایی و استخوانی نیز مایع پری لنف وجود دارد که غلظت سدیم آن بالا و غلظت پتاسیم آن پایین است و از این حیث با مایعات خارج سلولی و مغزی- نخاعی مشابه می‌باشد. برای حفظ این اختلاف یونی بین آندولنف و پری لنف، لابیرنت غشایی توسط یک لایه اپی‌تلیومی دارای چندین نقطه اتصال، احاطه گردیده است.

در سال ۲۰۱۳ دانشمندان پی بردند که عامل بازدارنده گاما سکرتاز بر روی سلول‌های مویین گوش درونی اثر احیاءکننده دارد. این دستاورد برای درمان مؤثر ناشنوایی بسیار با ارزش است. گاما سکرتاز سابقاً" برای درمان آلزایمر مورد آزمایش قرار گرفته بود.[1]

نگارخانه

منابع
  1. cell.com
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ گوش درونی موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.