گوسفند سنجابی

پشم این نوع گوسفند نیز بسیار بلند و ضخیم و اغلب سفید بوده و قدرت رنگ پذیری خوبی دارد و از الیاف مرغوب به شمار آمده و به همین دلیل در تولید لباس و فرش های دست‌بافت مورد استفاده قرار می‌گیرد.[2]

علاوه بر این زیر شکم گوسفند سنجابی پر از پشم به رنگ سفید یا نخودی بوده و دنبۀ آن به شکل دایر‌ه‌ای است. در برخی از این گوسفندان لکه‌هایی قهوه‌ای در قسمت گوش‌ها، گردن و دست و پای گوسفند وجود دارد و همچنین برخی از گوسفندان سنجابی دارای کله‌هایی به رنگ قهوه‌ای هستند.[2] دیگر ویژگی گوسفند سنجابی این است که در سال دو بره می‌زاید.

گوسفند سنجابی در مناطق کوهستانی پرورش داده می‌شود که در استان کرمانشاه پرورش این گونه گوسفندان در مناطق شاه‌کوه و رودخانۀ قره سو و روستاهای اطراف روانسر می باشد. در مناطق شرقی استان نیز این گوسفندان را در کوه‌های زنگیلان، کماجار ، ویس و خورین می‌توان مشاهده کرد. از دیگر مناطق استان کرمانشاه که پرورش این گوسفندان در آن‌ها رواج دارند می توان به کوه‌های ولدبیگی، کوه بنی‌گز، روستای ونه‌رنگینه در گوران، روستاهای اطراف کرمانشاه، قصر شیرین و نیز کوهستان‌های برزه و چنار در منطقۀ سنجابی اشاره کرد.[2]

علاوه بر این نژاد گوسفند سنجابی به استان‌های اردبیل، آذربایجان شرقی و آذربایجان غربی نیز منتقل شده‌است. گوسفند سنجابی بعد از گوسفند بلوچی بیشترین جمعیت گوسفندان را در ایران تشکیل می‌دهد.[3]

در میان گوسفندان نژاد سنجابی سه تیپ اصلی دیده می‌شود:

1. تیپ زردی: در این تیپ از گوسفند سنجابی سر و صورت از محل خط وصل کنندۀ دو چشم به پایین یک‌دست قهوه‌ای است.
2. تیپ کلول: در این تیپ از گوسفند سنجابی، مانند تیپ کژل نوار سفید دارد ولی به صورت کامل تا روی بینی و پوزه ادامه ندارد.
3. تیپ کژل: در این تیپ از گوسفند سنجابی نوار سفیدی از محل پیشانی تا روی بینی و پوزه گوسفند کشیده شده که در بعضی موارد این نوار سفید تا زیر پوزه نیز امتداد یافته است.[3]

در استان کرمانشاه، ۲ میلیون و ۱۶۹ هزار گوسفند وجود دارد که گوسفند سنجابی نزدیک به ۵۰ درصد آن را تشکیل داده است. ۳۵ درصد از صادرات دام سبک به خارج از کشور را گوسفند نژاد سنجابی استان کرمانشاه تشکیل می‌دهد.[3] کشورهای کویت و قطر از خریداران نژاد سنجابی هستند.[4] همچنین گوشت گوسفند سنجابی در قطر و نیز در تمام دنیا در شمار گوشت‌های محبوب و گران قرار دارد.[5]

پشم گوسفند سنجابی از نوع بلند بوده و مرغوبیت بالایی دارد به همین دلیل استان کرمانشاه به عنوان یکی از تولیدکنندگان عمدۀ‌ پشم در ایران شناخته شده و پشم کرمانشاهی، به همراه پشم مشک‌آباد اراک و پشم سیرجان کرمان سه گونۀ‌ مرغوب پشم را در ایران تشکیل می‌دهند. در این میان پشم کرمانشاه به دلیل الیاف بلندی که دارد از دو گونۀ‌دیگر مرغوبتر است، تا جایی که دو گونۀ دیگر نیز به تنهایی قابل استفاه نیستند و باید حتماً با پشم کرمانشاهی ادغام شوند.

تنها در استان کرمانشاه سالانه سه هزار تن پشم تولید می‌شود و بهترین پشم تولیدی در این استان نیز مربوط به شهرستان گیلانغرب است که از گوسفند نژاد سنجابی به دست می‌آید و در صنعت فرش و نساجی مورد استفاده قرار می‌گیرد.[6]

در سال ۱۳۵۲، سازمان خوار و بار جهانی (FAO) مرکزی به نام «ایستگاه علوم دامی مهرگان» با هدف خالص سازی و ذخیرۀ ژنتیکی نژاد سنجابی تأسیس نمود. این مرکز در زمینی به مساحت ۲۲۰ هکتار در کیلومتر ۲۳ جاده کرمانشاه-کامیاران قرار دارد و شامل سالن‌های پرورش گوسفند و تأسیسات مرتبط مانند: کشتارگاه دام، سالن تجزیۀ لاشه، سیلو و حمام کنه است.[7]