گرشام شوئلم

گِرشُم شوئلم (به عبری: גרשם שלום) (به آلمانی: Gershom Scholem) (متولد ۵ دسامبر ۱۸۹۷ در برلین - وفات ۲۱ فوریه ۱۹۸۲ در اورشلیم) فیلسوف و استاد عرفان کلیمی و پایه‌گذار نوین مطالعات کابالا بود. وی اولین استاد عرفان کلیمی در دانشگاه عبری اورشلیم بود. نام ِ اصلی ِ وِی گِرهارد شولم (در آلمانی: Gerhard Scholem) بود که پس از مهاجراتش به اسرائیل آن را به گرشُم تغییر داد.

گرشام شوئلم
نام در زمان تولد	گِرشُم شوئلم
زادهٔ	۵ دسامبر ۱۸۹۷ برلین، امپراتوری آلمان
درگذشت	۲۱ فوریهٔ ۱۹۸۲ (۸۴ سال) اورشلیم، اسرائیل
حیطه	فیلسوف، نویسنده و تاریخ‌دان
مکتب	عرفان یهودی
تأثیرگذار بر خورخه لوئیس بورخس، اومبرتو اکو، ژاک دریدا، هارولد بلوم، جورجو آگامبن، جورج استاینر، مایکل شیبن

گرشُم شوئلم جایزه اسرائیل را در سال ۱۹۵۸ برای خدماتش به «تاریخ یهود» دریافت نمود.[1] وی در سال ۱۹۵۸ به ریاست فرهنگستان علوم اسرائیل انتخاب شد.

شوئلم برای تحقیقات و نطق‌های گردآوری شده‌اش تحت نامهای «تمایلات عمده در عرفات کلیمی» (۱۹۴۱) و «صاباتای زیوی، موعود مرموز» (۱۹۷۳) به شهرت جهانی رسید. مجموعه گردآوری شده از سخنرانی‌ها و دست نوشته‌های وی تحت عنوان «درباره کابالا و نمادهایش» که در سال (۱۹۶۵) منتشر شد، جانی تازه به مکتب قباله داد. کتاب وی باعث معرفی جهانی و ترویج مکتب قبّاله به غیر یهودیان شد.

گِرشُم شوئلم از دوستان نزدیک والتر بنیامین[2] و لئو اشتراوس بود.

تابلوی فرشته نو، اثر مشهور پُل کِلِه که در مالکیت والتر بنیامین و در امانت تئودور آدورنو بود، پس از پایان جنگ جهانی دوم به گرشام شوئلم رسید. در سال ۱۹۸۷ همسرش، آن را برای همیشه به موزه اسرائیل اهدا کرد.[3]