گذشته کامل
گذشته کامل (به انگلیسی: pluperfect) نوعی زمان دستوری است که در آن یک نقطه زمانی در گذشته به عنوان نقطه مرجع در نظر گرفته می‌شود و موقعیتی که در جمله بیان می‌شود، پیش از این نقطه مرجع واقع شده است؛ به عبارت دیگر گذشته کامل را می‌توان «گذشته‌ای در گذشته» نامید. اغلب نقطه مرجع در جمله به وسیله قیدی که به این نقطه اشاره دارد، بیان می‌شود.[1] برای مثال در جمله «علی پیش از حرکت اتوبوس رسیده بود»، عبارت «پیش از حرکت اتوبوس» نقطه مرجعی در گذشته است که کنش «رسیدن» پیش از این نقطه مرجع انجام پذیرفته است.
گذشته کامل را می‌توان نوعی زمان دستوری به شمار آورد که در آن زمان دستوری (: گذشته) با نمود دستوری (: کامل) در یکدیگر آمیخته شده‌اند. گذشته کامل نمونه خوبی از زمان دستوری نسبی است که در آن زمان دستوری نسبت به یک نقطه متغیر بیان می‌شود. در زبان فارسی چنین زمانی ماضی بعید نامیده می‌شود.
پانویس
- Comrie, 1985: p. 65.
منابع
- Comrie, Bernard. (1985). Tense. Cambridge University Press.