کوست
کوست یا کستک یکی از واحدهای تقسیمات کشوری ایران بود. این نوع تقسیم‌بندی از زمان پادشاهی خسرو انوشیروان اتخاذ گردید. در دوران فرمانروایی انوشیروان کشور به چهار بخش یا کوست تقسیم شد.
| جهت‌های جغرافیایی |
|---|
شهرستانهای ایرانشهر کتابی است که ابتدا به زبان پهلوی نوشته شده بود و یکی از نادرترین منابع جغرافیای تاریخی ایران عصر ساسانی است. نامی از مؤلف این اثر برجا نمانده‌است. در این رساله ایران، مطابق معمول آن دوران در چهار جهت جغرافیایی یا به چهار ناحیه شرق و غرب و شمال و جنوب تقسیم شده‌است. و هر ناحیه را کوست می‌نامد. تقسیمات مؤلف بدین شرح است:
- کوست خوربران، یعنی ناحیهٔ غرب شامل نه استان
- کوست نیمروج (نیمروز)، یعنی ناحیهٔ جنوب شامل نوزده استان
- کوست خراسان (خورآسان)، یعنی ناحیهٔ شرق شامل بیست و شش استان
- کوست کپکوه (آپاختر) (به قولی آذربایگان)، یعنی ناحیهٔ شمال و کوه قفقاز شامل سیزده استان [1]
پانویس
- ایرانشهر، ص ۱۱
منابع
- مارکوارت، یوزف. ایرانشهر در جغرافیای بطلمیوس. تهران: انتشارات طهوری، ۱۳۸۳
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.