کنسرتو د آرانخوئز

کُنسِرتو د آرانخوئز (به اسپانیایی: Concierto de Aranjuez) یکی از تصنیفات عامه پسند در جهان موسیقی است که ساز گیتار را به کمال و ابهتی جاودانه رساند. آهنگساز این اثر زیبا هنرمند نابینا «خواکین رودریگو»[1] اهل اسپانیا است.

	Adagio from the Concierto de Aranjuez اجرا در سال ۲۰۱۲ به‌دست لوئیس مانوئل مولینا و ارکستر مجلسی "موسیقی ابدی" به رهبری گیدو لوپز گاویلان (۶:۰۴)
در پخش این پرونده مشکل دارید؟ ویکی‌پدیا:راهنمای رسانه را ببینید.

کنسرتوی مزبور اشاره به شهرک «آرانخوئز» (۵۰ کیلومتری جنوب مادرید) زادگاه آهنگساز آن دارد. این اثر دل‌انگیز چه بسا بیانگر احساس درونی آهنگساز از جنگ داخلی اسپانیا هم هست. انگار با زبان موسیقی آن اندوه به تصویر کشیده شده‌است.[2]

آرانخوئز با الهام از آوازهای کهن اسپانیا آفریده شده و به گوش بسیاری از ما آشناست. یک دلیلش این است که بارها در کنسرت‌ها اجرا شده و در موسیقی صحنه‌ای از آن استفاده کرده‌اند.

این اثر در سه بخش ساخته شده ولی موومان یا بخش دوم آن که در واقع گفتگوی پُرمعنایی است بین گیتار و ارکستر، شهرت بیشتری پیدا کرده‌است. همین بخش توسط ژان کریستین میشل، بازسازی شده و خیلی‌ها روی آن ترانه عشق و فراق ساخته‌اند.

کنسرتو آرانخوئز بارها توسط نوازندگان بنام گیتار کلاسیک همچون جان ویلیامز، پپه رومرو، نارسیسو یپز، جولیان بریم، آنخل رومرو و نوازنده برجسته فلامنکو پاکو دلوسیا… اجرا شده‌است. اولین اجرای جهانی کنسرتو آرانخوئز برای گیتار و ارکستر در اسپانیا بود (سال ۱۹۴۰ پس از خاتمه جنگهای داخلی اسپانیا)؛ در سال ۱۹۵۲ به صورت باله هم اجرا شد.

در سال ۱۹۶۷ ریچارد آنتونی،[3] خوانندهٔ مشهور فرانسوی Aranjuez Mon Amour (آرانخوئز، عشق من) را که چکامه آن از «گ.آ. بونتیملی»[4] است، اجرا کرد.

آرانخوئز ای سرزمین رؤیاها و عشق‌ها جایی که فواره‌های زلال افسانه‌ای تو درگوش رُزها نجوا می‌کردند؛ امروز جز برگ‌های پژمرده‌ای که با نسیم باد از این سو به آن سو می‌روند چیزی باقی نمانده‌است. آرانخوئز تو یادآور عشقی هستی که یکباره شروع کردیم و بی‌خود از آن دست کشیدیم. عشقی که شاید هنوز در غروبی، نسیمی یا گلی، پنهان و در انتظار بازگشت دوباره توست…

از این آهنگ اجراهای مختلفی وجود دارد که از میان آن‌ها می‌توان به اجرای آندره بوچلی، نانا موسکوری، دمیس روسس، پلاسیدو دومینگو، خوزه کاره‌راس، زامفیر آهنگساز رومانیایی، دالیدا، خوزه فلیسیانو، فابریتزیو دِ آندره، آریل دومبال، کاترین جنکینز، فاستو پاپتی، آمالیا رودریگز، پاکو د لوسیا، سارا برایتمن و… اشاره کرد.