کانویر اف۲وای سی دارت
کانویر اف۲وای سی دارت (به انگلیسی: Convair F2Y Sea Dart) یک هواپیمای آب‌نشین جنگنده دریایی آمریکایی بود که در هنگام برخاست و فرود روی هیدرو-اسکی‌های دوقلوی خود قرار می‌گرفت. این هواپیما فقط به عنوان نمونه اولیه پرواز کرد و هیچگاه وارد مرحله تولید انبوه نشد. این تنها هواپیمای آب‌نشینی است که سرعت آن از سرعت صوت نیز فراتر رفته‌است. این هواپیما در دهه ۱۹۵۰، برای غلبه بر مشکلات هواپیماهای مافوق صوت در حین نشست و برخاستن از ناوهای هواپیمابر تولید شد. این پروژه پس از یک سری نتایج رضایت بخش و پس از یک حادثه غم‌انگیز در ۴ نوامبر ۱۹۵۴ لغو شد، زمانی که خلبان آزمایشی چارلز ریچبورگ هنگامی که هواپیمای سی دارت او در ارتفاع میانی، متلاشی و خلبان آن کشته شد. چهار هواپیمای بازمانده در سال ۱۹۵۷ بازنشسته شدند، اما برخی از آنها تا سال ۱۹۶۲ در انبار به‌صورت ذخیره نگه داشته شدند.
| کانویر اف۲وای سی دارت | |
|---|---|
 | |
| کاربری | هواپیمای آب‌نشین |
| تولیدکننده | کانویر |
| نخستین پرواز | ۱۴ ژانویه ۱۹۵۳ |
| وضعیت | بازنشسته |
| کاربر اصلی | نیروی دریایی آمریکا |
| ساخته‌شده | ۱۹۴۷–۱۹۵۴ |
| تعداد ساخته‌شده | ۵ |
جستارهای وابسته
منابع
مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Convair F2Y Sea Dart». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۹/۳/۲۰۱۸.