کالین پاول

کالین لوتر پاول (به انگلیسی: Colin Powell) (زاده ۵ آوریل ۱۹۳۷) شصت و پنجمین وزیر خارجه آمریکا بود که از ۲۰ ژانویه ۲۰۰۱ تا ۲۳ ژانویه ۲۰۰۵ تحت فرمان رئیس‌جمهور جرج دابلیو بوش همکاری می‌کرد.

کالین پاول
کالین پاول
۶۵مین وزیر امور خارجه ایالات متحده
مشغول به کار ۲۰ ژانویه ۲۰۰۱ – ۲۳ ژانویه ۲۰۰۵
پس از	مادلین آلبرایت
پیش از	کاندولیزا رایس
رئیس ستاد مشترک ارتش آمریکا
مشغول به کار ۱۹۸۹ – ۱۹۹۳
مشاور امنیت ملی
مشغول به کار ۱۹۸۷ – ۱۹۸۹
اطلاعات شخصی
زاده	کالین لوتر پاول ۵ آوریل ۱۹۳۷ ‏(۸۴ سال) نیویورک سیتی،
ملیت	ایالات متحده آمریکا
پیشه	نظامی، سیاستمدار
امضا
خدمات نظامی
خدمت/شاخه	نیروی زمینی ایالات متحده آمریکا
سال‌های خدمت	۱۹۹۳–۱۹۵۸
درجه	ژنرال چهار ستاره
جنگ‌ها/عملیات‌ها	حمله ایالات متحده به پاناما جنگ خلیج فارس جنگ ویتنام

او در ۱۶ دسامبر۲۰۰۰ توسط بوش کاندیدا شد و پس از گرفتن رأی اعتماد از مجلس سنای آمریکا این مقام را در اختیار گرفت.

با گرفتن مقام وزارت امور خارجه، او به بالاترین مقام رسمی دولتی که تا آن زمان به یک «آفریقایی-آمریکایی» رسیده بود دست یافت.[1][2][3][4] پس از او جانشینش، کاندالیزا رایس نیز از سیاه‌پوستان آمریکا بود و در این مقام با او مشترک است.

پاول وقتی در ارتش آمریکا خدمت می‌کرد از سال ۱۹۸۷ تا ۱۹۸۹ مشاور امنیت ملی و از ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۳ رئیس ستاد مشترک ارتش آمریکا بود و برندهٔ دو نشان افتخار آزادی رئیس‌جمهوری شده‌است.