پنیر نخل
پنیر نخل به ماده ترد، سفیدرنگ، خوردنی و شیرین بخش میانی سر یا تاج درخت خرما گفته می‌شود.[1] پنیر نخل در جهرم کچ و در قیروکارزین بوکوم و در بلوچستان کوش یا کیش و در استان هرمزگان کور[2] ، در بوشهر غاپ، در لارستان نیز «خَپ»[3] و در شهر گراش پیزگ نامیده می‌شود.در زرین دشت ( شهر حاجی آباد) نیز پیل نامیده می‌شود. برای دستیابی به آن معمولاً سر درخت را می‌اندازند و برگ‌ها و لیف‌های دور برگ‌ها را تا رسیدن به میانه و پنیر نخل، جدا می‌کنند.
پنیر نوعی نخل مناطق گرمسیری (غیر بومی)
| مواد مغذی در هر ۱۰۰ گرم (۳٫۵ اونس) | |
|---|---|
| انرژی | ۷۹٫۵ کیلوژول (۱۹٫۰ کیلوکالری) |
| کربوهیدرات‌ها | ۳٫۱ g |
| قندها | ۰٫۰ g |
| فیبر | ۱٫۶ g |
| چربی | ۰٫۳۹ g |
| پروتئین | ۱٫۵۵ g |
| ویتامین آی معادل | ۲۳٫۴ میکروگرم (۳٪) |
| ویتامین C | ۱٫۹ میلی‌گرم (۳٪) |
| کلسیم | ۴۷ میلی‌گرم (۵٪) |
| آهن | ۲٫۰۹ میلی‌گرم (۱۷٪) |
| سدیم | ۳۴۹ میلی‌گرم (۱۵٪) |
| Link to USDA Database entry درصدها نسبی‌اند منبع: پایگاه اطلاعاتی مواد غذایی آمریکا | |
پنیر نخل در واقع ماده اولیه تشکیل تنه و برگ‌های نخل پیش از مرحله چوبی شدن است.
منابع
- «لغت‌نامه دهخدا». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۷ اوت ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۹ سپتامبر ۲۰۱۲.
- «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۳ مارس ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۴ مه ۲۰۱۳.
- بفرمایید پنیر نخل!
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.