پراکندگی رادرفورد
پراکندگی رادرفورد یک پراکندگی کشسان از ذرات باردار توسط کنش کولنی می‌باشد. این پدیده فیزیکی در ۱۹۱۱ توسط ارنست رادرفورد توضیح داده شد[1] و منجر به توسعه مدل اتمی رادرفورد و در نهایت مدل اتمی بور گردید. در حال حاضر از این روش در علوم مواد به عنوان یک روش برای تحلیل ساختار مواد استفاده می‌شود که این روش تکنیک پس پراکندگی رادرفورد نام دارد. پراکندگی رادرفورد در ابتدا پراکندگی کولنی نام داشت. علت این بود که این پراکندگی تنها به بار استاتیکی الکتریکی و نیروی کولنی مربوط بوده و فواصل بر اساس پتانسیل الکتریکی تعیین می‌شود. آزمایش کلاسیک رادرفورد در برخورد ذرات آلفا به هسته طلا یک مثال از پراکندگی کشسان می‌باشد، چون انرژی و سرعت ذرات پیش و پس ار برخورد یکسان باقی می‌ماند.
منابع
- E. رادرفورد "پراکندگی α و β اشعه با ماده و ساختار اتم",Philos.
کتاب‌های درسی
- Goldstein, Herbert; Poole, Charles; Safko, John (2002). Classical Mechanics (third ed.). Addison-Wesley. ISBN 0-201-65702-3.
پیوند به بیرون
- E. Rutherford, The Scattering of α and β Particles by Matter and the Structure of the Atom, Philosophical Magazine. Series 6, vol. 21. May 1911
- Geiger, H.; Marsden, E. (1909). "On a Diffuse Reflection of the α-Particles". Proceedings of the Royal Society. 82 (A): 495–500. Bibcode:1909RSPSA..82..495G. doi:10.1098/rspa.1909.0054. Archived from the original on January 2, 2008.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.