وینچنزو کاردارلی

او در طول عمر خود جوایز بسیاری را از آن خود کرد، از جمله:[1]

• جایزهٔ ادبی معروف باگوتا (Premio Bagutta) در سال ۱۹۲۸ برای مجموعه شعر خورشید بالایِ سر (Il Sole a picco)
• جایزه ادبی استِرِگا (Premio Strega) - در سال ۱۹۴۸ برای مجموعهٔ ویلای تارانتلا (Villa Tarantola)
• جایزه ادبی ناپُلی-نُوِه موزه - ۱۹۵۴
• جایزهٔ ادبی تُر مارگانا - ۱۹۵۸
• جایزهٔ اِتنا-تائُرمینا - ۱۹۵۹

در زیر فهرست آثار منتشر شدهٔ او آمده‌است:[2]

• پیش‌سخنان (به ایتالیایی: Prologhi) - ۱۹۱۶
• سفرهایی در زمان (به ایتالیایی: Viaggi nel tempo) - ۱۹۲۰
• سرزمین مادری (به ایتالیایی: Terra genitrice) - ۱۹۲۴
• افسانه‌ها (به ایتالیایی: Favole) - ۱۹۲۵
• خاطرات (به ایتالیایی: memorie) - ۱۹۲۵
• پیش‌سخنان، سفرهایی در زمان، افسانه‌ها و خاطرات در یک مجموعه کلی (به ایتالیایی: Prologhi, Viaggi nel tempo, Favolo e memorie unico volume) - ۱۹۲۸
• خورشیدِ بالای سر (به ایتالیایی: sole a picco) - ۱۹۲۹
• سخنانی در گوش (به ایتالیایی: Parole all'orecchino) - ۱۹۳۱
• از ایتالیا سخن بگوییم (به ایتالیایی: Parliamo dell'Italia) - ۱۹۳۱
• روزهای تمام و کمال (به ایتالیایی: Giorni in piena) - ۱۹۳۴
• اشعار (به ایتالیایی: Poesie) - ۱۹۳۶
• آسمان بر فراز شهرها (به ایتالیایی: Il cielo sulle città) - ۱۹۳۹
• اشعار (به ایتالیایی: Poesie) - ۱۹۴۲
• پشیمانی (به ایتالیایی: Rimorsi) - ۱۹۴۴
• نامه‌های ارسال‌نشده (به ایتالیایی: Lettere non spedite) - ۱۹۴۶
• اشعار تازه (به ایتالیایی: Poesie nouve) - ۱۹۴۶
• تنها در آرکادیا (به ایتالیایی: Solitario in Arcadia) - ۱۹۴۷
• ویلای تارانتلا (به ایتالیایی: Villa Tarantola) - ۱۹۴۸
• مسافر غیراجتماعی (به ایتالیایی: Il viaggiatore insocievole) - ۱۹۵۳
• سفر شاعری به روسیه (به ایتالیایی: Viaggio d'un poeta in Russia) - ۱۹۵۴
• مجموعه آثار وینچنزو کاردارلی (به ایتالیایی: Opere) - ۱۹۸۱

• کاردارلی، وینچنزو (۱۳۸۲). گزیده‌ای از معروف‌ترین اشعار وینچنزو کاردارلی. ترجمهٔ فریده مهدوی دامغانی. تهران: مؤسسه نشر تیر. شابک ۹۶۴–۶۵۸۱-۸۰–۳ مقدار |شابک= را بررسی کنید: invalid character (کمک).