ولید بن عقبه

عقبه پدر ولید در جنگ بدر در دسته مقابل محمد بود و کشته شد اما ولید در هنگام فتح مکه در ۸ هجری/۶۳۰ میلادی مسلمان شد. وی در زمان محمد مأمور جمع‌آوری صدقات قبیله بنی مصطلق و در زمان عمر مأمور جمع‌آوری صدقه از قبیله مسیحی بنی ثعلب در جزیره شد.[1]

ولید برادر ناتنی عثمان بن عفان بود (مادر مشترک: اروی بنت کریز) و وقتی عثمان خلیفه شد، ولید را در سال ۲۹ هجری/۶–۶۴۵ میلادی، جانشین سعد بن ابی‌وقاص در امارت کوفه کرد. بی بند و باری ولید و نوشیدن شراب باعث شد که شکایاتی از وی شود و پس از احضار توسط عثمان، به اصرار علی ابن ابیطالب به جاری سازی حدود اسلامی، توسط حسن ابن علی حد(شلاق) زده شد عثمان وی را در سال ۳۳ هجری/۵۰–۶۴۹ میلادی عزل نمود.[1]

کلیفرد ادموند بسورث معتقد است بعد از کشته شدن عثمان، ولید به جزیره گریخت و در آنجا ماند و از سیاست به دور بود تا اینکه در ۶۱ هجری/۶۸۰ میلادی در رقه درگذشت.[1] اما مادلونگ می‌نویسد که وی در زمان شورش طلحه و زبیر، بر خلاف مروان و برخی دیگر از آل امیه که به کمپین عایشه در مکه پیوستند، مستقیماً به شام نزد معاویه رفت.[2]

در آغاز جنگ صفین، هنگامی که لشکریان معاویه به آبگاه فرات زودتر دسترسی پیدا کرده بودند و آن را بسته بودند، علی پیکی را به معاویه فرستاد تا بگذارد که لشکریانش از آب استفاده کنند و مذاکرات را پیش بگیرند یا در صورت مخالفت جنگ بر سر آب کنند. معاویه این دو گزینه را با سران سپاهش به شور گذاشت؛ ولید معتقد بود که همان‌طور که عثمان خلیفهٔ سوم به مدت ۴۰ روز از آب و غذای نرم، توسط شورشیان بر خلیفه محروم شده بود، آنها نیز باید از آب محروم گردند و با وجود اینکه عمروعاص پیشنهادی مخالف داد، باز بر نظر خود اصرار ورزید.[3]ولید در روز پنجم جنگ صفین، با ابن عباس نبرد کرد.(بنگرید به: وقعه الصفین، ص117، افست، قم)

ولید شهرتی به عنوان شاعر داشت، چنان‌که پسرش ابوکتیفه عمرو نیز چنین بود.[1]