هوشنگ حاتم

هوشنگ حاتم در سال ۱۲۹۷ خورشیدی در شهر رشت به دنیا آمد پدر وی محمد حاتم رشتی از افراد شناخته شده در رشت بود که در فرانسه تحصیلات عالیه خود را انجام داده بود[7]

او تحصیلات خود را تا مقطع متوسطه در این شهر انجام داده و در سال سال ۱۳۱۵ در دانشکده حقوق دانشگاه تهران به تحصیل پرداخت وی پس از اتمام دوره لیسانس به دانشکده افسری رفت و پس از دو سال تحصیل در سال ۱۳۲۰ فارغ‌التحصیل شد.[7]

حاتم خدمت خود را با درجه ستوان دومی توپخانه در ارتش آغاز کرد و در سال ۱۳۳۵ پس از اخذ درجه سرهنگ دومی، دوره دافوس را گذراند. او در دوره خدمت خود به مناصبی مانند: فرمانده توپخانه لشکر ۱ گارد، فرماندهی مرکز آموزش توپخانه اصفهان، فرماندهی سپاه شیراز و نیز جانشین فرماندهی ستاد ارتش در سال ۱۳۵۷ منصوب شد.[8]

هوشنگ حاتم جانشین فرمانده ستاد در آخرین جلسه ستاد با بیان موضوع خروج شاه و عدم بازگشت او و اعلام جمهوریت توسط آیت‌الله خمینی و قصد بختیار مبنی بر تغییر سیستم حکومت به جمهوری و با اشاره به تجربه مشابه ارتش ترکیه درخواست کرد که ارتش بیانیه بی‌طرفی صادر کند.[1][2]

فردوست نویسنده بیانیه بی‌طرفی ارتش را هوشنگ حاتم معرفی می‌کند.[9]

هوشنگ نهاوندی رئیس اسبق دانشگاه تهران مدعی است که تیمسار حاتم در سمت کفالت و جانشینی ستاد بزرگ ارتش داران خواهان برخورد شدید با مخالفان بود که مورد موافقت شاه قرار نگرفت.[10]

سپهبد حاتم پس از پیروزی انقلاب ۱۳۵۷ در سمت جانشین ستاد کل ارتش ملی با ولی‌الله قرنی همکاری می‌کند او پس از مدتی از کار کناره‌گیری کرده و در اول اسفند ۱۳۵۷ بازنشسته می‌شود.[11][12][13] پس از مدتی وی بازداشت و در زندان قصر محبوس منتقل شد او ابتدا به سه سال زندان محکوم شد و در ادامه با اعتراض افسران رده پایین توپخانه لشکر ۱ دادگاه تجدید نظر او را به اعدام محکوم نمود. وی در زمستان ۱۳۵۸ اعدام شد.