هنر نائیف
هنر نائیف (فرانسوی: art Naïf) هنری است که بر اساس نگاه هنرمند به پیرامون خود، و نه بر مدار آکادمیک شکل میگیرد. پرسپکتیو، آناتومی و رنگگذاری بدوی و ابتدایی بوده و ضوابط مکتبی در آثارشان پررنگ نیست.[1]
هنرمندان نائیف
قرن نوزدهم
- آنری روسو (۱۸۴۴–۱۹۱۰)
- مادربزرگ موسی، انا مری رابرتسن (۱۸۶۰–۱۹۶۱)
- تئورا همبلت (۱۸۹۵–۱۹۷۷)
قرن بیستم
- ماریا پریماشنکو (۱۹۰۸–۱۹۹۷) اکراین
- مکرمه قنبری (۱۹۲۸–۲۰۰۵) ایران
- دانیال جانستون (متولد ۱۹۶۱) آستین، تگزاس
جستارهای وابسته
منابع
- میرزایی، کریم (۱۳۸۸). «موزهٔ هنر نائیف زاگرب». تندیس (۱۵۳): ۶–۷. دریافتشده در ۲۰۱۵-۰۲-۲۱.
پیوند به بیرون
- «هنر نائیف هنرِ رها از قید مهارت و صنایع صوری». دیباچه. ۲۰۰۶-۰۴-۲۱. بایگانیشده از اصلی در ۲۷ مارس ۲۰۱۴. دریافتشده در ۲۰۱۵-۰۲-۲۱.
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ هنر نائیف موجود است. |
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.