هرلد والتر بیلی
هرِلد والتر بیلی (به انگلیسی: Harold Walter Bailey) (زادهٔ ۱۶ دسامبر ۱۸۹۹ – درگذشتهٔ ۱۱ ژانویهٔ ۱۹۹۶) خاورشناس و ایران‌شناس نامدار بریتانیایی است.[1]
زندگی‌نامه
هرِلد والتر بِیلی در ۱۶ دسامبر ۱۸۹۹ در ویلتشر به دنیا آمد. از ده‌سالگی، به‌دلیل مهاجرت به استرالیا، از دسترسی به آموزش رسمی محروم بود. یادگیری زبان‌های یونانی، لاتین و همچنین زبان‌های غیراروپایی و حتی اوستایی را از دوران نوجوانی آغاز کرد.
در سال ۱۹۲۱ در دانشگاه استرالیای غربی به تحصیل زبان‌های کلاسیک پرداخت. در سال ۱۹۲۷، پس از فارغ‌التحصیلی از آن دانشگاه، برندهٔ بورس تحصیلی دانشگاه آکسفورد شد. در سال ۱۹۲۹ به‌عنوان مدرس کرسی جامعهٔ پارسیان در دانشکدهٔ مطالعات شرقی لندن منصوب شد. در همان سال، کار رسالهٔ دکتری خود را آغاز کرد که موضوع آن ترجمه و تحشیهٔ بندهشن، متن زرتشتی از زبان پهلوی بود. در سال ۱۹۳۷ به‌عنوان استاد کرسی زبان سانسکریت در کویینز کالج دانشگاه کیمبریج انتخاب شد، و در دانشکدهٔ مطالعات شرقی، پس از درگذشت والتر هنینگ در سال ۱۹۶۷، جانشین او شد.
هرِلد بیلی را یکی از برجسته‌ترین ایران‌شناسان قرن بیستم دانسته‌اند. گفته می‌شود که او قادر به خواندن بیش از پنجاه زبان بوده‌است. تخصص اصلی او در زبان ختنی (سکایی)، زبان ایرانی سرزمین ختن در ترکستان چین (ترکستان شرقی) بود. از آثار اوست: موضوعات زرتشتی در کتاب‌های قرن نهم (۱۹۴۳)، متن‌های ختنی (۱۹۴۵)، متن‌های بودایی ـ ختنی (۱۹۴۱) و مطالعات هندوسکایی متن‌های ختنی (۱۹۵۳).
منابع
- جان شِلدن (۲۴ اوت ۲۰۱۱). «Harold Walter Bailey». دانشنامهٔ ایرانیکا. دریافت‌شده در ۱۰ ژوئن ۲۰۱۶.
- دائرةالمعارف فارسی، به سرپرستی غلامحسین مصاحب، تهران، جلد اول، ۱۳۴۵
- دانشنامهٔ ایرانیکا