هاچیکو
هاچیکو (به ژاپنی: ハチ公) (زادهٔ ۱۰ نوامبر ۱۹۲۳ - درگذشتهٔ ۸ مارس ۱۹۳۵) سگ نر سفید رنگی از نژاد آکیتا بود که در نزدیکی اوداته، آکیتا در کشور ژاپن به دنیا آمد.[1] زندگی این سگ و سپس ارتباط صمیمانه او با پروفسور شابرو اوئنو و وفاداری بی‌حدش به او باعث شد تا به عنوان اسطوره وفاداری در ژاپن شناخته شود و پس از مرگش به یک سمبل تبدیل شد. از زندگی او کتابی نوشته و فیلمی تهیه شد و در توکیو و در ایستگاه قطاری که هر روز (به مدت ۹ سال) به انتظار ورود صاحب درگذشته اش شابرو اوئنو می‌ایستاد نیز مجسمه یادبودی بنا گردید.[2]
| هاچیکو | |
|---|---|
 هاچیکو در سال‌های پایانی | |
| گونه | سگ |
| نژاد | آکیتا |
| جنسیت | نر |
| زادروز | ۱۰ نوامبر ۱۹۲۳ نزدیکی شهر اوداته، آکیتا |
| درگذشت | ۸ مارس ۱۹۳۵ (۱۱ ساله) شیبویا، توکیو |
| آرامگاه | موزه ملی طبیعت و علم، پارک اوئنو، ژاپن |
| کشور | ژاپن |
| شناخته‌شده برای | منتظر ماندن برای بازگشت صاحب درگذشته‌اش به مدت ۹ سال. |
| دارنده | ایسابورو اوئنو (Hidesaburō Ueno) |
در سال ۲۰۰۹ فیلم هاچی: داستان یک سگ (Hachi: A Dogs Tale) به کارگردانی لاسه هاستروم و بازی ریچارد گی‌یر، بر اساس زندگی هاچیکو ساخته شد.
زندگی
در ۱۹۲۴ هایدسابورو اوئنو، استاد دانشکده کشاورزی دانشگاه توکیو، سرپرستی هاچیکو را که سگی از نژاد آکیتا و به رنگ قهوه ای مایل به طلایی بود به عهده گرفت. در طول زندگی صاحبش، هاچیکو در پایان هر روز به استقبال او در ایستگاه شیبویا می‌رفت. این دو عادت روزانه خود را تا می ۱۹۲۵ ادامه دادند، هنگامی که پروفسور اوئنو دیگر از کار برنگشت. او که دچار خونریزی مغزی شده و مرده بود، هرگز به ایستگاهی که هاچیکو منتظر او بود نیامد. اما هر روز و به مدت نه سال بعد هاچیکو دقیقاً هنگامی که قطار به ایستگاه می‌رسید منتظر اوئنو می‌ماند.[3]
هاچیکو کم‌کم توجه دیگر مسافران را نیز به خود جلب کرد. بسیاری از مردمی که به‌طور معمول از ایستگاه شیبویا استفاده می‌کردند هاچیکو و پروفسور اوئنو را هر روز دیده بودند. برخوردهای اولیه از طرف مردم خصوصاً از طرف آن‌هایی که در ایستگاه کار می کردن الزاماً دوستانه نبود. با این وجود بعد از چاپ اولین مقاله در مورد او در چهارم اکتبر ۱۹۳۲ در روزنامهٔ آساهی، مردم شروع به آوردن غذا برای تغذیه او در هنگام انتظارش شدند.
انتشارات
در سال ۱۹۳۲ یکی از دانشجویان اوئنو (که در مورد نژاد آکیتا تخصص یافته بود) هاچیکو را در ایستگاه دید و او را تا منزل کوبایاشی دنبال کرد (منزل باغبان سابق پروفسور) و همان‌جا از سرگذشت زندگی هاچیکو باخبر شد. اندکی بعد از این ملاقات، دانشجوی سابق یک آمار مستند از نژاد آکیتا را منتشر کرد. تحقیق او تنها ۳۰ مورد از نژاد خالص آکیتا را پیدا کرد که هاچیکو نیز یکی از آن‌ها بود.
او بارها به دیدار هاچیکو رفت و در طی چند سال چندین مقاله در مورد وفاداری وصف ناپذیر آن سگ نوشت. در ۱۹۳۲ یکی ار این مقاله‌ها که در روزنامهٔ توکیو آساهی منتشر شده بود سگ را در کانون توجه ملی قرار داد. هاچیکو تبدیل به یک شور ملی شد. وفاداری او نسبت به خاطرات رئیس اش به عنوان روح وفاداری به خانواده که همه باید برای دستیابی به آن تلاش کنند مردم ژاپن را تحت تأثیر قرار داد. معلم‌ها و مردم حمیت مثال زدنی هاچیکو را به عنوان الگویی برای پیروی به بچه‌ها به کار می‌بردند. یک هنرمند ژاپنی مشهور تندیسی از آن سگ را خلق کرد و در سراسر کشور آگاهی تازه‌ای از نژاد آکیتا به وجود آمد.
در نهایت، وفاداری افسانه‌ای هاچیکو به سمبلی ملی از وفاداری مخصوصاً برای شخص و حاکمیت امپراتور تبدیل شد.
جستارهای وابسته
منابع
- «سگ معروفی به نام هاچیکو». بایگانی‌شده از اصلی در ۳ اکتبر ۲۰۱۰. دریافت‌شده در ۳۱ اکتبر ۲۰۱۰.
- «عشق بی‌کران سگ‌ها؛ داستان‌های باورنکردنی از وفادارترین دوست بشر». BBC News فارسی. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۱-۲۷.
- "F REVER FRIENDS; Amazing Bond Dogs Have with Their Owners," Daily Record (Glasgow, Scotland), August 26, 2011, http://www.questia.com/read/1G1-265244930/f-rever-friends-amazing-bond-dogs-have-with-their. (نیازمند آبونمان)