نخستین جنگ یهود-روم
نخستین جنگ یهودیان ـ روم (به عبری: המרד הגדול)، که از آن شورش بزرگ یاد می‌کنند، سلسله نبردهایی است که در ۶۶ میلادی بر اثر شورش یهودیان در منطقه یهودا و جلیل رخ داد که پس از ۶ سال جنگ، رومیان موفق شدند یهودیان را سرکوب و شهر اورشلیم و معبد دوم اورشلیم را تخریب کنند.
| نخستین جنگ یهود-روم | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| بخشی از the Jewish–Roman wars | ||||||||
 Judaea and Galilee in the first century | ||||||||
| ||||||||
| طرفین درگیر | ||||||||
 امپراتوری روم |
حمایت توسط:
|
Radical factions:
| ||||||
| فرماندهان و رهبران | ||||||||
|
Zealots:
Edomites:
| |||||||
| قوا | ||||||||
|
Judean provisional government forces:
|
Sicarii:
| ||||||
| تلفات | ||||||||
| ۱۰٬۰۰۰+ سرباز کشته | ۲۵٬۰۰۰–۳۰٬۰۰۰ کشته |
10,000–20,000 Zealots و Idumeans کشته Thousands of Sicarii killed | ||||||
|
According to Josephus, 1.1 million non-combatant died in Jerusalem and 100,000 in Galilee. He also tells us that 97,000 were enslaved. Matthew White, The Great Big Book of Horrible Things (Norton, 2012) p.52,[1] estimates the combined death toll for the First and Third Roman Jewish Wars as being approximately 350,000 | ||||||||
در سال ۶۳ پیش از میلاد، کشور یهودا – پس از آن‌که دوره‌ای از حکومت ایرانیان، یونانیان، بطالسه مصر، سلوکیان سوریه و سرانجام در پی قیام مکّابیان دوره‌ای از استقلال و سپس اختلاف را گذرانده بود – تحت سلطه رومیان درآمد. نخستین حاکم این مستعمره هیرکانوس دوم بود که در زمان او اداره امور عملاً در دست شخصی به نام آنتی پاتر بود. پس از قتل آنتی پاتر، فرزندش به نام هیرودیس در طی شورش و جنگی طولانی در سال ۳۷ پیش از میلاد حاکم یهودا شد. این شورش‌ها و اعتراضات ادامه داشت تا در سال ۶۶ میلادی و در زمان نرون امپراتور روم، شورشی فراگیر از سوی یهودیان آغاز شد. نرون نیز سردار خود وسپاسیان را مأمور سرکوب این شورش کرد. در اثنای جنگ و فتح اورشلیم خبر فوت نرون و جانشینی وسپاسیان به او رسید و وی به امید دست‌یافتن به مقام امپراتوری به سوی روم شتافت، که البته چنین نیز شد. وسپاسیان پس از رسیدن به مقام امپراتوری، پسر خود تیتوس را مأمور به ادامه جنگ ساخت تا سرانجام در سال ۷۰ میلادی اورشلیم محاصره شد و سپس سقوط کرد. در جریان این هجوم، وقایع حمله بخت‌النصر دوباره تکرار شد. معبد به آتش کشیده شد و شمار زیادی از یهودیان کشته و عده بسیاری نیز به اسارت درآمدند. برخی از نویسندگان یهودی شمار کشتگان یهود در این نبرد را بیش از یک میلیون نفر و شمار اسرا را در حدود یکصد هزار نفر دانسته‌اند.[2]
جستارهای وابسته
منابع
- "Atrocity statistics from the Roman Era". necrometrics.com.
- سلیمانی اردستانی، یهودیت، ۲۲۸.
- Berlin, Andrea, and J. Andrew Overman, eds. 2002. The First Jewish Revolt: Archaeology, History, and Ideology. New York: Routledge.
- Goodman, Martin. 1987. The Ruling Class of Judaea: The Origins of the Jewish Revolt against Rome A.D. 66–70. New York: Cambridge University Press.
- Popović, Mladen. 2011. The Jewish Revolt Against Rome: Interdisciplinary Perspectives. Leiden: Brill.
- Price, Jonathan J. 1992. Jerusalem under Siege: The Collapse of the Jewish State, 66–70 CE. Brill’s Series in Jewish Studies 3. Leiden, The Netherlands: Brill.
- Rajak, Tessa. 1983. Josephus: The Historian and His Society. London: Duckworth.
- Reeder, Caryn A. 2015. "Gender, War, and Josephus." Journal for the Study of Judaism 46, no. 1: 65–85.
- --. 2017. "Wartime Rape, the Romans, and the First Jewish Revolt." Journal for the Study of Judaism 48, no. 3: 363–85.
- Spilsbury, Paul. 2003. "Flavius Josephus on the Rise and Fall of the Roman Empire." The Journal of Theological Studies 54, no. 1: 1–24.
- Tuval, Michael. 2013. From Jerusalem Priest to Roman Jew: On Josephus and the Paradigms of Ancient Judaism. Tübingen: Mohr Siebeck.
