نبرد سولفورینو

جنگ سولفرینو (به انگلیسی: Battle of Solferino) بین ناپلئون سوم و ویکتور امانوئل دوم پادشاه ایتالیا از یک سو و فرانسوا ژوزف پادشاه اطریش و از سوی دیگر (۱۸۵۹) اتفاق افتاد و منجر به شکست اتریش گردید.[1][2] این نبرد آخرین جنگ بزرگی بود که ارتش، تحت فرمان شخصی خود پادشاه بود.[3] شاید حدود سی صد هزار سرباز درآن شرکت داشتند و تلفات به قدری بود که تاجر سوییسی به نام هنری دونانت (هرچند خودش شاهد جنگ نبود) تعداد تلفات را ۶۰۰۰ نفر اعلام کرد.

مختصات: ۴۵°۲۲′۲″ شمالی ۱۰°۳۳′۵۹″ شرقی
نبرد سولفورینو
بخشی از دومین جنگ اتحاد ایتالیا

نبرد سولفورینو
تاریخ۲۴ ژوئن ۱۸۵۹
مکانسولفورینو، لمباردی، اتریش (ایتالیا امروزی)
نتیجه پیروزی فرانسه و ساردنی
پیمان ویلا فرانکا (۱۲ ژوئیه ۱۸۵۹)
طرفین درگیر
فرانسه
ساردنی		 اتریش
فرماندهان و رهبران
ناپلئون سوم
(امپراتور فرانسه)
ویکتور امانوئل دوم
(شاه ساردنی)		 فرانس جوزف اول
(امپراتوری اتریش)
قوا
۱۳۸٬۰۰۰ ۱۲۹٬۰۰۰
تلفات
فرانسه:
۱٬۶۲۲ کشته
شامل 117 officers
۸٬۵۳۰ زخمی
1,518 MIA
ساردنی:
۶۹۱ کشته
Including 49 officers
۳٬۵۷۲ زخمی
1,258 MIA		 اتریش:
۲٬۳۸۶ کشته
شامل ۹۴ ژنرال
۱۰٬۶۳۴ زخمی
9,290 MIA

نبرد

نبرد سولفرینو یک نبرد تعیین‌کننده در جنگ دوم استقلال ایتالیا یعنی جنگ فرانسه و اتریش و یک قدم حساس در وحدت ایتالیا بود. محتوای ژئوپلیتیک این جنگ مبارزه برای وحدت ایتالیا بود که سالیان بود بین فرانسه، اطریش، اسپانیا و استانهای مستقل متعدد ایتالیا تقسیم شده بود. این نبرد در نزدیکی روستاهای سولفرینو و دزنتزانو دل جاردا ایتالیا در جنوب دریاچه گاردا بین میلان و ورونا بوقوع پیوست

آغاز نبرد
کمپ پیه منتسی که یک روز قبل در منطقه نبرد ایجاد شده بود

طرحی که متفقین در ۲۴ ژوئیه ریخته بودند این بود که ارتش فرانکو ساردینیان به سمت شرق حرکت کرده و در طول ساحل رودخانه در مینچو گسترش یابد. فرانسویها قرار بود چهار دهکده سولفرینو، کاوریانا، گویدیزولو و مدوله را به ترتیب با سپاه اول (باراکوی د هیلیه)، سپاه دوم (پاتریس دو مک ماهون)، سپاه سوم (کنروبرت) و سپاه چهارم (نیل) اشغال کنند. هر چهار سپاه ساردینیان همچنین می‌بایست پوزولدگا را بگیرند.

پس از چند کیلومتر پیشروی مؤتلفین با ارتش اتریش مواجه شدند که در آن چهار دهکده مستقر شده وخود را تثبیت کرده بود. در نبود یک طرح نبرد مشخص، جنگی که درگرفت نا هماهنگ بود که همین دلیل تلفات بسیار بود و به سه درگیری جداگانه در مدوله (جنوب)، سولفرینو (مرکز) و مان مارتینو (شمال) تبدیل شد.

نبرد مدل

نبرد حدود ساعت ۴ صبح در مدل آغاز شد. سپاه چهارم در حالیکه در جهت گیدیزولو در حال حرکت بود با یک هنگ پیاده از لشکر یکم اطریش مواجه شد. ژنرال نیل فوراً تصمیم به درگیری گرفت و نیروهایش را به شرق مدل برد.

نبرد سولفورینو

حدود ساعت ۴/۳۰ صبح نیروی حفاظتی جلودار سپاه اول ( سه لشکر تحت فرماندهی فوری و رامیرولت و بازاین، و لشگر سواره تحت فرماندهی دسواکس) در مقابل سپاه پنجم اطریش تحت فرماندهی استادیون ر لا استیوید قرار گرفتند.

نبرد سان مارینو

در حدود ساعت ۷ صبح در قسمت شمالی منطقه نبرد ساردینی ها با چهار لشکر قدرتمند با اطریشی ها روبرو شدند. نبردی طولانی برای کنترل بوزولنگو ، سان مارینو و صورت گرفت

منابع
  1. دکتر سید محمود اختریان (۱۳۸۱)، اطلاعات عمومی پیام، تهران: نشر محمد، شابک ۹۶۴-۹۳۶۰۸-۹-۱
  2. ویکی‌پدیای انگلیسی
  3. Evans, Richard J., The Pursuit of Power: Europe 1815-1914, Penguin: London, 2017, p. 242.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.