ناصرالدین سالار

ناصرالدین سالار (زاده ۱۲۶۳، شیراز، ایران - درگذشته ۱۳۱۵ ملقب به ناصرالدین سالار جنگ، ادیب، شاعر، سیاستمدار و منتقد ایرانی است.

ناصرالدین سالار
ناصرالدین سالار
زادهٔ۱۲۶۳
شیراز
درگذشت۱۳۱۵
شیراز
آرامگاهواقع در حافظیه
محل زندگیشیراز، تهران، ارسنجان
ملیتایرانی
دیگر نام‌هاسالار جنگ
شهروندیایران
پیشهشاعر، سیاستمدار
عنوانسالار جنگ
مذهبشیعه
فرزندانمنوچهر ،فرنگیس،منیژه،کاووس
والدینمیرزا علی خان
خویشاوندانامام قلی خان والی فارس در زمان صفویه

زندگی

ناصرالدین سالار معروف به سالار جنگ. نسب وی به امام‌قلی خان والی فارس در زمان صفویه می‌رسد. تحصیلات متداول خود را در زادگاهش فرا گرفت ، و زبان انگلیسی را در شیراز و در هندوستان آموخت. وی در دستگاه مرحوم میرزا حبیب‌الله‌خان قوام‌الملک شیرازی به سمت منشیگری مشغول شد. ضمناً ریاست ایل خمسه به عهده او بود. ریاست انجمن ادبی فارس با او بود. وی کتابخانهٔ بزرگی داشت که خصوصاً از لحاظ کتب ادبی خطی نیز بی‌نظیر بود. او به سبک خراسانی شعر می‌سرود. به درخواست یکی از دوستان شاعرش، فضلعلی فرزند محمد علی ارسنجانی، خانه‌اش در ارسنجان را دهه نخست قرن حاضر وقف مدرسه‌ای کرد که همکنون از قدیمی‌ترین دبستان‌های فارس با نام خودش دایر است. باغ مینوی سالار در شیراز و بستان سالاری در روستای علی‌آباد سالار ارسنجان توسط وی بنا شده‌است. وی در سال ۱۳۱۵ در شیراز وفات یافت.

ملک الشعرا بهار در وصف وی قطعه شعر هدیه دوست در زندان را سروده است.

حضرت سالار بهر مرغ گرفتاراز ره اکرام آب و دانه فرستاد
آب حیات اندرون کوزهٔ میناتا دهدم عمر جاودانه، فرستاد
    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.