میکلوش هورتی

میکلوش هورتی (به مجاری: Vitéz[persian-alpha 1] nagybányai Horthy Miklós)(زاده ۱۸ ژوئن ۱۸۶۸ – درگذشته ۹ فوریه ۱۹۵۷) دریادار و دولتمرد اهل مجارستان و بین دو جنگ جهانی و نیز در زمان جنگ جهانی دوم در ‎۱۹۲۰–۱۹۴۴ نایب‌السلطنه مجارستان بود. او که خدمت را به عنوان افسر نیروی دریایی اتریش-مجارستان در ۱۸۹۶ آغاز کرده‌بود در ۱۹۱۸ نشان دریابانی دریافت کرد. در سال آخر جنگ جهانی اول به سمت فرمانده کل قوا در نیروی دریایی امپراتوری منصوب شد و به دریاسالاری ارتقاء یافت.

میکلوش هورتی
پرتره رسمی میکلوش هورتی
نایب‌السلطنه مجارستان
مشغول به کار ۱ مارس ۱۹۲۰ – ۱۵ اکتبر ۱۹۴۴
نخست‌وزیر	See list Károly Huszár S. Simonyi-Semadam پال تلکی István Bethlen Gyula Károlyi Gyula Gömbös Kálmán Darányi Béla Imrédy پال تلکی F. Keresztes-Fischer (موقت) László Bárdossy F. Keresztes-Fischer (موقت) Miklós Kállay Döme Sztójay Géza Lakatos
پس از	Károly Huszár (موقت)
پیش از	فرنتس سالاشی
اطلاعات شخصی
زاده	۱۸ ژوئن ۱۸۶۸ کندرش، اتریش-مجارستان
درگذشته	۹ فوریهٔ ۱۹۵۷ (۸۸ سال) اشتوریل، استادو نوو
همسر(ان)	ماگدولنا پورگلی
روابط	پدر: ایشتوان هورتی مادر: پاولا هالاسی
فرزندان	See list Magdolna (b. 1902) Paula (b. 1903) István (b. 1904) Miklós (b. 1907)
دین	کالوینیسم

در ۱۹۱۹، به دنبال انقلاب گل مروارید و حملهٔ ارتش رومانی، چکسلواکی و یوگسلاوی به مجارستان، هورتی با ارتش ملی به بوداپست بازگشت و متعاقباً از طرف پارلمان دعوت شد که در سمت نایب‌السلطنه کشور را رهبری کند. هورتی در بین دو جنگ رهبری دولتی محافظه‌کار ملی را بر دست گرفت، فعالیت حزب کمونیست مجارستان و حزب صلیب پیکان را ممنوع اعلام کرد و در برابر پیمان تریانون بازپیوندخواهی را سرلوحهٔ سیاست خارجی قرار داد.

در آخر دههٔ سی، سیاست خارجی هورتی از سر ناچاری به اتحادی با آلمان علیه شوروی سوق پیدا کرد. با حمایت آدولف هیتلر، مجارستان توانست مناطق خاصی را که با معاهده تریانون به کشورهای همسایه واگذار شده بود، بازپس بگیرد. عدم تمایل هورتی در مشارکت در جنگ آلمان و تلاش او برای انعقاد قراردادی مخفی با متفقین جنگ جهانی دوم باعث شد که ارتش آلمان مجارستان را در ۱۹۴۴ تحت عملیات مارگارت اشغال کند. پس از آن هورتی دستگیر و به بایرن منتقل شد.

هورتی پس از محاکمه در دادگاه‌های جنایات جنگی نورنبرگ ۱۹۴۸، سال‌های باقی ماندهٔ عمر را در تبعید در پرتغال زندگی کرد. وی به عنوان یک شخصیت تاریخی بحث‌برانگیز در مجارستان معاصر شناخته می‌شود.