موسی جوان

دکتر موسی جوان (زاده بین ۱۲۷۵ تا ۱۲۷۷ خورشیدی در تبریز) حقوقدان، نویسنده و نماینده مجلس شورای ملی بود.

دکتر موسی جوان
نماینده مجلس شورای ملی
حوزه انتخاباتی	شهر ری (دوره‌های دهم تا سیزدهم)
اطلاعات شخصی
زاده	تبریز، ایران
ملیت	ایرانی
دین	اسلام شیعه دوازده امامی

پدرش شیخ علی مجتهد از علمای تبریز بود. او نیز هم تحصیلات حوزوی کرد و هم تحصیلات جدید. دوره مدرسه حقوق تهران را گذراند و در کنار تحصیل در این مدرسه، نزد میرزا مهدی آشتیانی حکمت می‌خواند. به زبانهای روسی، انگلیسی، فرانسه و عربی نیز آشنایی پیدا کرد. [1]

جوان در سال ۱۳۰۴ خورشیدی برای ادامه تحصیل به اروپا رفت. در پاریس در رشته حقوق دکترا گرفت و پس از بازگشت به تهران، به خدمت عدلیه درآمد. سپس به وزارت داخله (کشور) منتقل و رئیس بلدیه (شهردار) مشهد شد. پس از چندی، از مشاغل دولتی کناره گرفت و در تهران به وکالت دادگستری پرداخت و به عضویت انجمن بلدیه (شورای شهر) پایتخت انتخاب شد. اعضای انجمن او را به نایب رئیسی برگزیدند. [1]

در سال ۱۳۱۴ دکتر موسی جوان به نمایندگی شهر ری به مجلس شورای ملی رفت (دوره دهم) و این کرسی را تا دوره سیزدهم حفظ کرد. دوره سیزدهم دو ماه پس از اشغال ایران در شهریور ۱۳۲۰ و کناره‌گیری رضا شاه از قدرت آغاز شد. دکتر جوان به مخالفت با پیمان اتحادی برخاست که محمدعلی فروغی نخست وزیر وقت با متفقین بست و نطق خود در مخالفت با این پیمان را در مجلس با این جملات به پایان برد:

«عجب معامله‌اى بوده است. در یک معامله یک تعهدى از طرف دولت انگلستان شده که ایران را در مقابل تجاوز دولت سوم حفظ کند حالا در کفه دیگرش چه گذشته‌ایم؟ در کفه دیگر این معاهده ما آمده‌ایم استقلال اقتصادى را به عقیده بنده از دست داده‌ایم. آمده‌ایم جوانان کشور را مصادف کرده‌ایم با یک خطر قریب احتمالى. همچنین در کفُه دیگر که عبارت از قراردادهاى مالى است در عوض این که می‌خواهند ما را حفظ کنند در مقابل اجنبى، به عقیده بنده یک تعهدى است که به اندازه‌ پر یک پشه براى ما وزن ندارد. استقلال‌مان را داده‌ایم. معاضدت لشکرى با آن وضعیت این معامله، معامله‌ای صحیحى نبوده است. این معامله خیلى شبیه معاملاتى است که شاه سابق در مازندران کرد که قباله رعایا را گرفت، سند مالکیت هم گرفت و آخرش دیدید چه صورتى پیدا کرد». [2]

دکتر جوان در ادامه مجلس از مخالفان سرسخت دولت‌هایی بود که سر کار آمدند و نطق‌های تندی علیه عملکرد این دولت‌ها می‌کرد تا اینکه سرانجام در هفتم آبان ۱۳۲۱ از نمایندگی استعفا داد.