مواد زائد خطرناک
مواد زائد خطرناک عمدتاً از سال ۱۹۷۰ به‌کار برده شده است. قبل از آن به جای مواد زائد خطرناک از واژه «مواد زائد شیمیایی» استفاده می‌شده است. میزان تولید این مواد در طی چند دههٔ اخیر، رشد بسیار فزاینده‌ای داشته است. از دهه ۱۹۸۰ مدیریت مواد زائد مهمترین مسئله روز در کشورهای پیشرفته مثل کشورهای اروپایی و آمریکا بوده و هم چنین در ژاپن مسئله DDT و مشکل جیوه و کادمیم برای این کشور خطر آفرین شده است.[1] نمونه بارز عدم توجه به مواد زائد خطرناک در فرایند تولید و ایمنی مربوط به آن‌ها فاجعه انفجار رآکتور و نشت ماده بسیار خطرناک متیل ایزوسیانات در بوپال هندوستان می‌باشد. از طرفی تجربه در تعدادی از کشورهای توسعه یافته نشان داده که پاک کردن خطاهای گذشته در این خصوص پرهزینه‌تر از مدیریت صحیح آن در همان زمان می‌باشد.[2] بطوریکه با توجه به محاسبات انجام شده پاکسازی و حذف مواد زائد خطرناک که به صورت اصولی و صحیح مدیریت نشده است بین ۱۰ تا ۱۰۰ برابر پرهزینه تر از مدیریت صحیح اولیه برآورد گردیده است.[1]
جستارهای وابسته
منابع
- امیری، شهرام-، مدل ارزیابی و مدیریت پسماند، ارائه شده در سومین کنفرانس بین‌المللی محیط زیست، تهران، ۱۳۹۲
- عبدلی، محمد علی- مدیریت مواد زائد جامد شهری، دفع و بازیافت مواد زائد جامد شهری در جهان، جلد اول- مرکز مطالعات برنامه‌ریزی شهری انتشارات سازمان شهرداریهای کشور، ۱۳۷۹
| عناوین اصلی |
|  |
|---|---|---|
| عملیات‌ها |
| |
| کشورها | ||
| معاهده‌ها |
| |
| موضوعات دیگر |
| |
| ||
