معادله مانینگ

معادله مانینگ (به انگلیسی: Manning formula) معادله تجربی مربوط به جریان کانال باز است. این معادله ابتدا در سال ۱۸۶۷ توسط مهندس فرانسوی فیلیپ گایئوکلر ارائه شد و سپس در سال ۱۸۹۰ توسط مهندس ایرلندی رابرت مانینگ دوباره طراحی و توسعه داده شد.[1]

رابرت مانینگ (1816-1897)

معادله مانینگ یکی از اساسی ترین معادلات در طراحی کانال ها و سازه های وابسته می باشد. از این معادله برای یافتن عمق نرمال کانال و یا عمق های بحرانی و مزدوج کانال ها در طراحی سرریز ها و دریچه ها استفاده وافری می گردد.

معادله مانینگ-گایئوکلر:

${\displaystyle V={\frac {k}{n}}R_{h}^{2/3}\cdot S^{1/2}}$

${\displaystyle Q={k \over n}A.R_{h}^{\tfrac {2}{3}}.S^{\tfrac {1}{2}}}$

که در آن:

V	سرعت متوسط (ft/s, m/s)
Q	دبی متوسط خروجی (ft^3/s, m^3/s)
k	یک تبدیل برای ثابت برابر با ۱٫۴۸۶ واحد مرسوم آمریکا یا ۱٫۰ برای واحدهای اس آی
n	ضریب مانینگ (s/m^(1/3
Rh	شعاع هیدرولیکی (نسبت مساحت سطح مقطع به محیط خیس شده) (ft, m)
S	شیب افقی کانال (ft/ft, m/m) (S = hf/L)