مدرسه موسیقی الکترونیک برلین
برلین اسکول (مکتب برلین) (به انگلیسی: Berlin school) گونه‌ای از موسیقی الکترونیک بود که در دههٔ ۱۹۷۰ ظهور کرد.[1] برلین اسکول به عنوان شاخه‌ای از کراوت‌راک، به این دلیل که بیشتر هنرمندان آن اهل برلین غربی واقع در آلمان بودند، به این شکل نام‌گذاری شد. این سبک توسط هنرمندانی چون تنجرین دریم، کلاوس شولتز و آش‌را شکل داده شد. از آثار موسیقایی منتسب به این مکتب گاهی با عنوان زیرشاخه‌ای از موسیقی نیو ایج یا موسیقی امبینت یاد می‌شود، اگرچه شکل‌گیری آن به پیش از همه‌گیر شدن این دو اصطلاح بازمی‌گردد.
| مدرسه موسیقی الکترونیک برلین | |
|---|---|
| ریشه‌های سبکی | کراوت‌راک، سایکدلیک راک، موسیقی الکترونیک هنری، مینی‌مال |
| ریشه‌های فرهنگی | اوایل دههٔ ۱۹۷۰، برلین غربی |
| سازهای معمول | سینث‌سایزر, سیکوئنسر, ملوترون, گیتار |
| سبک‌های مشتق‌شده | امبینت، الکترونیکا، نیو ایج، ترنس |
شناسه‌های مشترک این سبک با موسیقی فضا، آن را از سبک ضرب-و-ریتم محور دوسلدورف اسکول، که شامل آثار هنرمندانی چون کَن، کلاستر (گروه موسیقی)، کرافت‌ورک و نیو! می‌شود، متمایز کرده است. این گروه‌های اخیر، تاثیر وسیع‌تری روی سبک‌های سینث‌پاپ و تکنو داشتند، در حالی که برلین اسکول سرچشمه‌ای برای سبک‌های امبینت، الکترونیکا، نیو ایج و ترنس بود.
جستارهای وابسته
منابع
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Berlin School of electronic music». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۵ شهریور ۱۳۹۳.
- Vladimir Bogdanov (ed), All Music Guide to Electronica, 4th Revised Edition (San Francisco: Backbeat Books, 2001).