مدار زمین‌ثابت انتقال

مدار انتقالی زمین‌ثابت (به انگلیسی: Geostationary transfer orbit)، یا مدار انتقال ثابت (جی‌تی‌اُ GTO)، یک مدار هوهمان است که از آن برای رسیدن به مدار زمین‌آهنگ یا مدار زمین‌ثابت با به کارگیری موتورهای رانش بالا با سوخت شیمیایی استفاده می‌شود.[1] مدارهای GSO برای هدف‌های مختلفی سودمندند و در پرتاب‌های مختلف نظامی و غیرنظامی از آنها استفاده می‌شود، اما به مقدار زیادی دلتا-وی (تغییر سرعت) برای رسیدن به آن مدار از سطح زمین نیاز است. از آنجا که ماهواره‌هایی که در مدارهای GSO قرار می‌گیرند به طور معمول دارای موتورهای رانش بسیار کارآمد اما با توان پیش‌رانه‌ای پایین (جهت حفظ ماهواره در مدار) هستند، اگر وسیلهٔ نقلیهٔ پرتاب تنها دلتا-وی مورد نیاز برای فرار از جو زمین و غلبه بر نیروی گرانشی آن را تأمین کرده و سپس خودِ ماهواره دلتا-وی مورد نیاز برای رفتن از این مدار میانی (GTO)، به مدار GSO را تأمین کند، جرم کل تحویل داده شده به مدار GSO به حداکثر می‌رسد.

جستارهای وابسته

منابع
  1. Larson, Wiley J. and James R. Wertz, eds. Space Mission Design and Analysis, 2nd Edition. Published jointly by Microcosm, Inc. (Torrance, CA) and Kluwer Academic Publishers (Dordrecht/Boston/London). 1991.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.