محمدجعفر امیر محلاتی

محمدجعفر امیرمحلاتی (زادهٔ ۱۳۳۱ در تهران) استاد دانشگاه و دیپلمات سابق ایرانی است. او از سال ۱۳۶۷ تا ۱۳۶۸ سفیر ایران در سازمان ملل متحد بود و نقش عمده ای در پایان بخشی جنگ ایران و عراق ایفا نمود. محلاتی هم‌اکنون استاد و دانشور منتخب در مطالعات اسلامی و الهیات صلح در دانشکدهٔ مطالعات مذهبی و دارای کرسی نانسی شروم دای در مطالعات خاورمیانه و شمال آفریقا در کالج ابرلین[1] و از امنای بنیاد فرهنگی ایلکس است.[2] او نیز هم‌اکنون در شیراز جهت گسترش صلح دوستی در حال پژوهش می‌باشد و نتایج این پژوهش‌ها را در نشریات مختلفی از جمله فارسنامه به چاپ می‌رساند.[3] در زمینه گسترش صلح دوستی، محلاتی در ۲۱ تیر ۱۳۹۸ تحت عنوان «هزینه‌های نجومی نادوستی» در کنفرانس تداکس تهران ۲۰۱۹ سخنرانی نمود.[4] محلاتی مؤسس رشته آکادمیک دوستی پژوهی در ایران می‌باشد.

محمد جعفر امیر محلاتی
نمایندهٔ دائم ایران در سازمان ملل متحد
سرپرست از ۱۳۶۶ تا ۱۳۶۷
پس ازسعید رجائی خراسانی
پیش ازکمال خرازی
مشغول به کار
۱۳۶۷  ۱۳۶۸
محل تحصیلدانشگاه اورگن
دانشگاه کانزاس
دانشگاه مک گیل

محلاتی دارای لیسانس اقتصاد از دانشگاه ملی ایران، کارشناسی ارشد اقتصاد سیاسی از دانشگاه اورگن و مدرک مهندسی از دانشگاه کانزاس است. او در سال ۱۳۷۸ دکترای مطالعات اسلامی را از دانشگاه مک گیل دریافت کرد. او در دانشگاه‌هائی چون کلمبیا، پرینستون، ییل و جورج تاون در زمینهٔ جهان اسلام تدریس کرده و در سال ۲۰۰۴ نیز در دانشگاه هاروارد فلوشیپ مطالعات ایرانی داشته‌است. او فرزند شیخ مجدالدین و نوهٔ شیخ بهاءالدین محلاتی، مرجع تقلید مقیم شیراز است. محلاتی برادر همسر سید حسین مدرسی طباطبایی، استاد دانشگاه پرینستون است.[5][6]

مجادلات

نامه سرگشاده به علی لاریجانی در مورد ایرانیان دوتابعیتی

بعد از گزارش رجانیوز در مورد مدیران دو تابعیتی محمدجعفر محلاتی نامه سرگشاده به این مضمون به علی لاریجانی نوشت که: او همیشه در تلاش برای معرفی دین اسلام به عنوان دین صلح دوستی بوده و در دانشگاه صدها دانشجو را با اسلام و صلح پژوهی آشنا می‌کند و پشیزی از دولت آمریکا نگرفته و هیچ نیتی جز گسترش صلح و دوستی در ساحت روابط بین‌الملل نداشته و ندارد[7]

روزنامه کیهان لندن پنج شنبه ۷ اسفند ۱۳۹۹ برابر با ۲۵ فوریه ۲۰۲۱ ترجمه گزارش خبرگزاری فاکس را منتشر کرد که در آن الی کوهانیم معاون ویژه سابق وزارت امور خارجه ایالات متحده برای نظارت و مبارزه با یهودستیزی، میگوید "رژیم ایران درگیر چیزیست که من «یهودی ستیزی افراطی» می‌نامم و سفیر سابق ایران در سازمان ملل نیز از این قاعده مستثنی نیست."

در این مقاله پژوهشی با استناد به مدارک سازمان ملل، محلاتی در سال ۱۹۸۳ فلسطین را سرزمین مسلمانان میخواند و اسراییل را رژیم صهیونیستی غاصب در ارتباط با سرکوب ایرانیان بهائی میگوید «این مسئله نه مذهبی، بلکه سیاسی بود؛ جامعه بهائی تحت پوشش دین فعالیت‌های غیراخلاقی انجام می‌داد.» و اینگونه از آزار بهائی توسط جمهوری اسلامی در ایران پشتیبانی میکند.

در همین گزارش با تعدادی از فعالین حقوق بشر و خانواده های کشته شدگان کشتار زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ نیز مصاحبه صورت گرفته که همگی به نقش وی در پنهان نمودن جنایت علیه بشریت پرداخته و خواهان پاسخگویی وی شدند. منجمله خانم لادن بازرگان که برادر خود بازرگان را در کشتار زندانیان از دست داد, به گزارشگر مقاله میگوید "محلاتی از دوره مسئولیت خود در مقام سفیر دائم جمهوری اسلامی در سازمان ملل متحد برای دروغگویی، تحریف حقیقت و انکار جنایات جمهوری اسلامی ایران استفاده کرد. آنچه خانواده‌های قربانیان را بیش از هرچیز ناراحت می‌کند، این است که وی در زمینه آموزش عالی فعال است و وانمود می‌کند که یک صلح‌پژوه است! مردی که برای یک رژیم وحشی اسلامی کار کرده و به عنوان یک دیپلمات به آن کمک می‌کرده تا جنایات خود را لاپوشانی کند و به دنیا دروغ بگوید، اکنون آموزش اخلاق می‌دهد! تحمل این حجم از ریا دشوار و به راستی غیرقابل قبول است." وی خطاب به محمد جعفر محلاتی میگوید "با ما، خانواده‌های قربانیان روبرو شوید و در گفتگویی شرکت کنید تا بتوانیم در مورد نقش شما در این جنایات سوال کنیم."

بنا به این گزارش, وقتی از محلاتی در مورد این انتقادات از اظهاراتش سوال شد، وی پاسخ داد: "سلام! من برای بهار ۲۰۲۱ در مرخصی هستم. هر زمان که بتوانم پاسخ می‌دهم."

مجادله در مورد اطلاع از اعدام‌های سال ۱۳۶۷

روز پنج‌شنبه ۹ اکتبر ۲۰۲۰ روزنامه جروزالم پست گزارش داد، روز چهارشنبه ۸ اکتبر ۲۰۲۰ گروهی از زندانیان سیاسی سابق و فعالان حقوق بشر ایران با ارسال نامه‌ای به رئیس «کالج اوبرلین» در ایالت اوهایو، از مدیریت آن دانشگاه خواسته‌اند که محمدجعفر محلاتی را که در این دانشگاه مطالعات دینی تدریس می‌کند، اخراج کند. در این نامه آمده‌است که محلاتی در زمان اعدام‌های زندانیان سیاسی در سال ۱۹۸۸ توسط جمهوری اسلامی، سفیر ایران در سازمان ملل بوده و در این جنایت علیه بشریت شریک بوده‌است.[8][9]

در پی انتشار این نامه اعتراضی، محمدجعفر امیرمحلاتی به اتهامات مطرح‌شده علیه خود در رابطه با اعدام‌های دسته‌جمعی تابستان ۶۷ واکنش نشان داد و در بیانیه‌ای که با هدف رد اتهام‌ها علیه خود تدارک دیده بود، با اعضای خانواده‌ها و بازماندگان اعدامی‌های سال ۶۷ «عمیقا ابراز همدردی» کرد. [10]

در این بیانیه او نوشته است: «اعدام‌های خودسرانه اقدام‌هایی هولناک‌اند و هر جای دنیا که اتفاق بیفتند، بی‌تردید جنایت علیه بشریت محسوب می‌شوند.» و «من هر گونه آگاهی و در نتیجه، مسئولیت در مورد اعدام‌های دسته‌جمعی در ایران، در دورانی که مشغول خدمت در سازمان ملل بودم را قویا رد می‌کنم.» [10]

کتاب‌شناسی

  • جنگ و صلح در ایران و اسلام شیعی (انگلیسی، انتشارات دانشگاه تورونتو، ۲۰۱۶)
  • عذر و عفو: نگاه تطبیقی (فارسی، انتشارات نگاه معاصر، ۱۳۹۷)
  • دوستی به مثابه جهان بینی (فارسی، انتشارات هرمس، ۱۳۹۶)
  • مشارکت در انتشار ترجمه انگلیسی دو مجموعه از اشعار سهراب سپهری در ایالات متحده
  • دوستی در اخلاق اسلامی و سیاست جهانی (انگلیسی، انتشارات دانشگاه میشیگان، ۲۰۱۹)
  • امام حسین پژوهی برای جهان معاصر، انتشارات نگاه معاصر، ۱۳۹۸)
  • در نسبت عدالت و حقوق با دوستی: نظریه ای نوین برای اعتلای مبانی نظامهای حقوقی و قضایی در جهان (انتشارات نگاه معاصر، ۱۳۹۹)
  • رؤیة العالم من منظور الصداقة: دراسة فی الأخلاق الإسلامیة والسیاسة العالمیة (عربی، انتشارات طواسین و کنز در مصر و لبنان، ۱۳۹۹)

پانویس

منابع

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.