فشنگ

فِشَنگ در سلاح‌های گرم مجموعه‌ای از خرج انفجاری و گلوله و چاشنی است که در یک بسته (فلزی، مقوایی یا پلاستیکی) کنار هم قراردارند.

فشنگ‌های سلاح کمری در اندازه‌های 9x19mm Parabellum, 7.62x25mm Tokarev, .357 SIG, 10 mm Auto, .40 S&W, .45 GAP, .50 Action Express
فشنگ جنگی ۷٬۷ میلیمتری

بدنه فشنگ (یا پوکه) معمولاً از فلز (آهن)است و در اول ان بخشی آهنی وجود دارد که مانع از ترکیدن آن بخش توسط باروت می‌شود و برای گیر کردن فشنگ به لوله ساخته شده

چاشنی معمولاً خود در محفظه فلزی جداگانه‌ای قرار دارد و به اول فشنگ اضافه شده‌است. سپس باروت را درون فشنگ می‌ریزند و بعد یک نمد یا یک تکه پلاستیکی را درون فشنگ قرار می‌دهند و در آخر ساچمه را می‌ریزند (ساچمه حالت‌های مختلفی دارد مثل چهارپاره و اندازه‌های دیگر هر چقدر شماره آن بیشتر از یک باشد اندازه ساچمه هم کوچکتر می‌شود نوعی هم از گلوله وجود دارد که به آن تک گلوله یا اسلاگ slug گفته می‌شود ظاهر آن مخروطی شکل و دارای نوکی برنجی است و در حالت‌های مختلفی وجود دارد) سپس وقتی گلوله را ریختند سرپوشی را روی آن می‌گزارند و فشنگ را می‌بندند. وقتی سوزن تفنگ به چاشنی برخورد می‌کند منفجر می‌شود سبب ترکیدن باروت می‌شود و این نیروی انفجاری گلوله را به طرف بیرون پرتاب می‌کند جنس گلوله هم باید سرب باشد زیرا سرب فلزی نرم است و وقتی درون لوله هستند به نرمی شکل می‌گیرند در غیر این صورت اگر انبوهی از ساچمه‌های آهنی درون لوله گیر کنند به دلیل سفت بودن آهن نمی‌توانند از لوله رد شوند و باعث ترکیدن تفنگ می‌شود که می‌تواند قنداق را بشکند یا صورت فرد را زخمی‌کند

منابع
    • مصاحب، غلامحسین، دائرةالمعارف فارسی، تهران ۱۳۵۶
    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.