عتبة بن ربیعه
عُتبَه بن ربیعه (به عربی: عتبة بن ربيعة بن عبد شمس) پدر زن ابوسفیان (پدر هند جگرخوار) و پدر بزرگ معاویه و از عموزادگان ابوسفیان است.
عتبه بن ربیعه در جنگ بدر به دست علی بن ابیطالب کشته شد. او مردی با نفوذ بود و در نصب حجرالاسود به پیامبر یاری کرد.
معن بن اوس، عتبة بن ربیعه، عامر بن ظرب و لقیط بن زراره از شاعران پیش از اسلام هستند که نمونه رفتار نیک آنها نسبت به دخترانشان بیان شده است.[1] [2] ابوحذیفة بن عتبه و ولید بن عتبه فرزندان او بودند.
جستارهای وابسته
منابع
- «جایگاه دختر در عصر جاهلیت». راسخون. دریافت‌شده در ۲۹ دسامبر ۲۰۲۰.
- «امثال العرب». ویکی نور. دریافت‌شده در ۲۹ دسامبر ۲۰۲۰.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Utbah ibn Rabi'ah». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۷ مارس ۲۰۱۴.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.