عبدالمحمد برجسته

عبدالمحمد برجسته در سال ۱۲۷۳ در شهر شوشتر متولد شد.[1] وی تار را نزد دایی اش ملا گدا فرا گرفت[2] و در سال ۱۳۶۰ اشاره کرده‌است که گوشه‌های محلی شوشتر و تعزیه را از عباس شندلو (نوازنده نی) که ۷۰ سال پیش از آن درگذشته بود، فرا گرفته‌است.[3] عبدالمحمد برجسته شاگردان بسیاری را تربیت کرده‌است، وی گوشه‌ها و نغمات و ترانه‌های شوشتر را با نقل روایت و تاریخ و افسانه به شاگردانش تدریس می‌کرد و همیشه می‌گفت: کنار تار زاده شدم و کنار تار هم می‌میرم.[4] وی در ۳۱ شهریور سال ۱۳۶۳ در شوشتر درگذشت.[3]

بخشی از آثار عبدالمحمد برجسته به کوشش مهشید نقاشپور (پژوهشگر موسیقی) توسط مرکز موسیقی حوزه هنری منتشر شده‌است که از آن جمله اجرای درخشان تار در مقام لیلی و مجنون می‌باشد.[5]

عبدالمحمد برجسته از اساتید موسیقی درمانی در شوشتر بود و به درخواست حکیمان معاصر خود بارها برای بیماران اعصاب و روان تار می‌زد. وی در مراحل موسیقی درمانی معمولاً دستگاه چهارگاه و مشتقات آن را می‌نواخت و آوازهای محلی شوشتر را اجرا می‌کرد که بسیار مورد توجه واقع می‌شد و بارها اتفاق می‌افتاد که بیماران گریه می‌کردند و خود را تخلیه روحی می‌نمودند.[2]

در جشن ثبت ملی مقام‌های موسیقی شوشتری توسط سازمان میراث فرهنگی کشور که در مهرماه ۱۳۹۱ در تالار فرهنگ شوشتر برگزار شد، یاد و تلاش‌های عبدالمحمد برجسته به عنوان «استاد بزرگ موسیقی شوشتر» گرامی داشته شد.[6]