عبدالعزیز خنجی

در سال۱۲۹۹ هجری شمسی (۱۳۳۸ هجری قمری) مسجد جامع شهر خنج که کاملاً ویران شده بود به هزینه وی ساخته شد.[1]

طالب خنجی، از شاعران محلی خنج، در این باره شعر زیر را سروده است:

«مسجد از نو ساخت آن نیکو تمیز… ابن حاجی لطفعلی، عبدالعزیز

مسجد شیخ حاجی محمد قطب دین … ساخت از نو، از سر صدق یقین

اصل خنجی بود، بحرینش مکان … بود بحرین آن زمان، دارالامان

چهار هزاری از تومان، وجه حلال… صرف مسجد کرد آن نیکو خصال

حاتم طائی به نزدش بود فقیر… آن شهنشه بود و حاتم بود او [را] وزیر.

پس وکیلش بود محمد را نبی… آشنا بود و و نبُد او اجنبی

از امیران اَوز بود آن نکو… بود امین پاک باز راست گو

چند بیتی طالب خنجی بگفت… بلبل آسا نغمه زد چون گل شکفت

سال تاریخ بنا آمد گذشت… با هزار سیصد با سی هشت»

ابیات فوق، به صورت کتیبه‌ای از سنگ مرمر در ورودی مسجد نصب شده است.

همچنین مسجدی دیگر در بازار قدیم منامه بحرین به وسیله او احداث شد که به نام خودش نامگذاری گردید.

بسیاری از ایتام در جنوب کشور و نیز در شبه قاره ی هند تحت تکفل وی بودند و مخارج زندگی آنان را تا تحصیل دانشگاهی به عهده گرفت.

نسب نامه ایشان طبق یادداشت شخصی پسرش - محمدامین- به قرار زیر است:

عبدالعزیز فرزند حاجی لطفعلی فرزند محمدجعفر فرزند حاجی طاهر فرزند جعفر فرزند محمد شریف فرزند عبدالرحیم

حاج عبدالعزیز سفری تجاری سیاحتی به هند داشت که مشاهدات خود در آن سفر را تحریر نموده است. این سفرنامه هنوز به طبع نرسیده است.

وی در تاریخ یکشنبه ۲۳ مهر ماه ۱۳۲۹ هجری شمسی در سن ۷۶ سالگی در شهر منامه بحرین وفات یافت.

• مشاهیر خنج، محمد امین خنجی، نشر فرزان روز، ۱۳۸۶، پیشگفتار، صفحات۱تا۵ شابک ‎۹۷۸−۹۶۴−۳۲۱−۲۶۸−۱
• لارستان کهن، احمد اقتداری، چاپخانه رنگین، تهران، آذرماه۱۳۳۴