عبدالصاحب صفائی حائری

عبدالصاحب صفائی حائری (شهریور ۱۲۸۸ سامرا - ۱۳۳۴) سیاستمدار، روزنامه‌نگار و نماینده مجلس شورای ملی بود.

عبدالصاحب صفائی حائری
نماینده مجلس شورای ملی
حوزه انتخاباتی	ساری (دوره‌های شانزدهم و هجدهم)
اطلاعات شخصی
زاده	۱۲۸۴ سامرا، عراق
درگذشته	۱۳۳۴
ملیت	ایرانی
دین	اسلام شیعه دوازده امامی

پدرش شیخ محمدعلی حائری از استادان برجسته حوزه‌های علمیه سامرا و نجف و قم بود. آیت‌الله کاشانی از شاگردان پدرش بود. مادرش دختر حاج ملامحمد زمان سوادکوهی‌ آلاشتی از علمای معروف زمان و بستگان رضا شاه و خواهر میرزا عبدالباقی جمشیدی از قضات بلندپایه و نماینده مجلس شورای ملی در دوران قاجار و پهلوی بود.[1]

در شب نیمه شعبان سال ۱۳۲۷ هجری قمری در سامرا به دنیا آمد و به همین سبب نام او را عبدالصاحب گذاشتند. در حوزه علمیه نجف نزد سید ابوالحسن اصفهانی و در قم نزد شیخ عبدالکریم حائری یزدی تحصیل کرد و از هر دو اجازه اجتهاد گرفت. پس از پایان تحصیلاتش در سال ۱۳۱۰ خورشیدی در بابل سردفتر اسناد رسمی شد. به گفته خودش به دلیل خودداری از ثبت اسناد به نفع رضا شاه به زندان افتاد.[1]

صفائی پس از شهریور ۱۳۲۰ وارد حزب توده و رئیس کمیته ایالتی این حزب در مازندران شد. هفته‌نامه صفا را نیز به عنوان ارگان کمیته ایالتی حزب توده در مازندران منتشر می‌کرد. پس از چندی از حزب توده خارج شد و به مخالفان این حزب پیوست و هفته‌نامه صفا را نیز مستقل از حزب انتشار داد.[2]

صفائی در سال ۱۳۲۸ به نمایندگی ساری به مجلس شورای ملی رفت. این دوره از مجلس با نهضت ملی شدن صنعت نفت و نخست‌وزیری محمد مصدق همزمان بود. او با مصدق و جبهه ملی به مبارزه برخاست و در دوره بعد (هفدهم) نتوانست به مجلس راه یابد و به شغل سردفتری خود بازگشت. پس از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ دوباره به نمایندگی انتخاب شد و در همین دوره درگذشت.