طینوج

تپه‌ای بنام تپه عمر - این تپه مربوط به دوران هخامنشیان بوده و نام دیگر ان تپه گبرها می‌باشد.

پل طینوج در گذشته محل عبور کاروان‌ها به عتبات بوده‌است اما در حال حاضر اهالی روستا برای رفتن به باغات از آن استفاده می‌کنند.[2] طول پل ۵/۲۷ متر و عرض آن ۳/۴۰ و ارتفاع آن ۶۰/۶ متر است.[2] این پل در غرب کاروانسرای طینوج احداث شده‌است و قدمت آن به دودمان صفویه می‌رسد.[2] در گذشته نه چندان دور به این پل به دلیل بنای آن در دوران صفویه پل شاه عباسی نیز گفته می‌شده‌است و استفاده از این واژه همچنان رواج دارد. این پل به همت خیرین روستا و زیر نظر سازمان میراث فرهنگی استان قم مرمت و بازسازی شد.

کاروانسرای تینوج در زمان دودمان صفویه بنا شده‌است و آن را کاروان‌سرای شاه‌عباسی نیز می‌نامند.

از مراکزتفریحی جنگلی که برای عموم قابل استفاده می‌باشد می‌توان تله خونی، پاکوره، رزوه، جوب پایین، میرآباد، باغ رحیم، باغ میرزا مقصود، ملک بند - که امروزه در محاوره به ان ملیک بک می‌گویند ضمناً رودخانه این روستا که جهرود نامیده می‌شود از مکانهای دیدنی این روستا می‌باشد.

جوق:جوی، ورگاه:جایی که باعث تغیر مسیر آب می‌شود، ماغال:حرف تعیین در بین جملات، مند:بند، اقر کردی:در حال سفری، یویو:به افراد ساده گفته می‌شود، امونصاف:به افراد ساده لوح گفته می‌شود، جده:جاده، ملیچ:گنجشک، گربه تیغی:جوجه تیغی، آزار بزنه: در پاسخ به اظهار نظر بیهوده افراد گفته می‌شود

• محمد هادی دانه چین فیلسوف، منجم، شاعر، ریاضیدان و طبیب نامدار قرن ۵ هجری شمسی
• میرزا ابراهیم رئیس از سرشناسان منطقه جهرود و همچنین رئیس سازمان پست و تلگراف قم در دوران رضا شاه پهلوی.{{نیازمند

میدان اصلی طینوج، محله بالا، محله پایین، لب جوب، کوچه تاریکه، سینه ایستکون، میرآباد، سه راه پااستل، جوب پایین، محله قلعه، کمر، رزوه. سیاه پشته گسکان جنداب - ملک بند که در محاوره ملیک بک می‌گویند.