شروین یکم

شروین پس از پدرش سرخاب دوم ( سهراب دوم )، زمام حکومت را بدست گرفت.[1]

مهمترین اتفاق در زمان حکومت وی شورش طبرستان بود. مردم مازندران و گیلان که از ظلم و جور اعراب و سربازان خلیفه به ستوه درآمده بودند، نزد وندادهرمز که پادشاه سلسلهٔ قارنوندیان بود، رفتند و از او خواستند تا از عوام که قدرت مقابله با اعراب را ندارند محافظت کند و شرّ سربازان عباسی را از بلاد طبرستان دور کند. وندادهرمز (شاه قارنوندیان)، مسمغان (زرمهرشاهیان)، شهریار (پادوسبانیان) به همراه شروین یکم (باوندیان) پس از مشورت کردن با یکدیگر شروع به کشتار اعراب نمودند. این قیام ناگهانی به‌صورتی بود که تمامی مردم طبرستان از بزرگ تا کوچک اعراب را تحویل سربازان طبری می‌دادند.[2] اکثر مورخان دربارهٔ این قیام نوشته‌اند:

سراسر شهرها و روستاها و اماکن عمومی طبرستان خالی از نژاد عرب شد، چنان‌که زنانی که همسری عرب داشتند، محاسن همسرانشان گرفته و به نزد سربازان طبری می‌بردند تا آنان به دور مرد عرب جمع شوند و با ابزار مختلف او را بزنند. مقرات عباسیان که برای جمع خراج بود را به آتش کشیدند و حرامیان بسیاری را کشتند و عده‌ای نیز گریختند

شروین‌یکم پس از ۲۵سال حکومت بر شرق طبرستان درگذشت.