شاندور فرنتزی

شاندور فِرِنتزی (مجاری: Sándor Ferenczi زادهٔ ۷ ژوئیهٔ ۱۸۷۳ – درگذشتهٔ ۲۲ مهٔ ۱۹۳۳) یک روانکاو مجارستانی، نظریه‌پرداز اصلیِ روانکاوی و از همکاران نزدیکِ زیگموند فروید بود.

شاندور فرنتزی
زادهٔ۷ ژوئیهٔ ۱۸۷۳
میشکولتس، اتریش-مجارستان
درگذشت۲۲ مهٔ ۱۹۳۳ (۵۹ سال)
بوداپست، پادشاهی مجارستان
شناخته‌شده برای"مدرسه روانکاوی بوداپست"
پیشینه علمی
رشته(های) فعالیتروانکاوی
محل کارInternational Psychoanalytical Association (president)
Hungarian Psychoanalytical Society (founder)
تأثیر گرفته اززیگموند فروید
تأثیر گذار برMihály Bálint, Aliz Bálint, Imre Hermann, زیگموند فروید، Mária Török, Nicolas Abraham

ارنست جونز -زندگینامه‌نویسِ فروید- فرنتزی را به‌عنوانِ یک بیمار روانی در پایانِ زندگیِ خود نامید. فرنتزی در زندگیِ خویش با بیماریِ کم‌خونی پرنیشیوز دست و پنجه نرم می‌کرد که سرانجام نیز منجر به مرگِ وی در اثرِ همین بیماری در سال ۱۹۳۳ شد. گرچه وی به شدت بیمار و مبتلا به این بیماری - که در آن زمان غیرقابل درمان بود- شد اما موفق به ارائهٔ مقالهٔ مشهورش سردرگمیِ زبانی[1] در دوازدهمین کنگره بین‌المللی روانکاوی در ویسبادن آلمان در ۴ سپتامبر ۱۹۳۲ گردید.[2]

جستارهای وابسته

پانویس

  1. Ferenczi, S. (1933). The Confusion of Tongues Between Adults and Children: The Language of Tenderness and of Passion. Sándor Ferenczi Number. M. Balint (Ed.) International Journal of Psycho-Analysis 30: Whole No. 4, 1949 (the first English translation of the paper بایگانی‌شده در ۲۸ مارس ۲۰۱۴ توسط Wayback Machine).
  2. «Section V - Continuing Education - Ferenczi». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۰ نوامبر ۲۰۰۸. دریافت‌شده در ۲۷ مارس ۲۰۱۴.

خوانش بیشتر

پیوند به بیرون

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.