سمفونی شماره ۲ (شوبرت)

سمفونی شماره ۲ در گام سی بِمُل ماژور، دی ۱۲۵، دومین سمفونی فرانتس شوبرت، آهنگساز کلاسیک/ رمانتیک اتریشی است که آن را بین سال‌های ۱۸۱۴ و ۱۸۱۵، یک یا دو سال بعد از سمفونی اول و زمانی که ۱۷ یا ۱۸ سال داشت، تکمیل کرد.

تِم آغازین (گشایشِ) موومان نخست (آلگرو ویواچه)، کاملاً تحت تأثیرِ تِم گشایشِ اوورتورِ «آفریدگان پرومته ‏(en)‏»، اثر لودویگ فان بتهوون است.

سازبندی

آهنگساز، این سمفونی را برای دو فلوت، دو ابوا، دو کلارینت، دو فاگوت، دو کُر (هورن)، دو ترومپت، تیمپانی، و سازهای زهی نوشته‌است.

موومان‌ها

موومان‌های سمفونی ۲ شوبرت عبارت‌اند از:

  1. لارگو ـ آلگرو ویواچه
  2. آندانته (می بِمُل ماژور)
  3. منوئه: آلگرو ویواچه (دو مینور) ـ تریو (می بِمُل ماژور)
  4. پرِستو

یک اجرای استاندارد از این سمفونی حدود ۳۱ دقیقه به طول می‌انجامد.

نت‌های آغازینِ موومان اولِ سمفونی:

منابع
    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.