سرود ملی پرو

ما آزادیم!
و همیشه چنین بادا، همیشه چنین بادا،
نور بر همگان حرام باد،
نور، نور، نور خورشید حرام باد
اگر که ما عهد صمیمانه خود را بشکنیم
عهدی که میهن را تا به جاودانگی رساند
مباد که ما عهد صمیمانه خود را بشکنیم
عهدی که میهن را تا به جاودانگی رساند
مباد که ما عهد صمیمانه خود را بشکنیم
عهدی که میهن را تا به جاودانگی رساند.

Somos libres
seámoslo siempre, seámoslo siempre
y antes niegue sus luces
!sus luces, sus luces el Sol
Que faltemos al voto solemne
,que la patria al Eterno elevó
Que faltemos al voto solemne
.que la patria al Eterno elevó
Que faltemos al voto solemne
.que la patria al Eterno elevo

دیرزمانی پــِرویی ستمدیده
زنجیر ناخجسته را به تن کشید
و محکوم به بردگی بی‌رحمانه بود
زمانی دراز، زمانی دراز،
دیرزمانی در خموشی نالید
اما همان هنگام که فریاد مقدس آزادی!
در سواحلش به گوش رسید
رخوت بردگان فروریخت
تحقیرشدگان، تحقیرشدگان،
خوارداشتگان، گردن افراختند
خوارداشتگان، گردن افراختند، گردن افراختند...

Largo tiempo el peruano oprimido
  la ominosa cadena arrastró
  condenado a una cruel servidumbre
  ,largo tiempo, largo tiempo
  .largo tiempo en silencio gimió
  Mas apenas el grito sagrado
  ¡Libertad! en sus costas se oyó
  la indolencia del esclavo sacude
  ,la humillada, la humillada
  ,la humillada cerviz levantó
  ...la humillada cerviz levantó, cerviz levantó

اینک، غریو زنجیرهای خشن
که طی سه سدهٔ وحشت در گوش ما بود
با فریاد مقدس، از سوی آزاده،
فریادی که جهانی را حیران ساخت، به پایان رسید
در همه‌جا «سان مارتینِ» برخروشیده،
دم برآورد که: آزادی، آزادی،
و کوهستان آند، بر پایه خود به جنبش آمده
و همصدا این واژه را بر لب آورد.

Ya el estruendo de broncas cadenas
,que escuchamos tres siglos de horror
de los libres al grito sagrado
.que oyó atónito el mundo, cesó
,Por doquier San Martín inflamado
,Libertad, libertad, pronunció
y meciendo su base los Andes
.lo anunciaron, también a una voz

با ورود آزادی، مردمان بیدار گشتند
و این باور، چونان آذرخش به پیش تاخت
از باریکه خاکی تا به تیرا دل فوئگو
و از تیرا دل فوئگو تا به سرزمین‌های یخی
همه‌کس عهد کرد تا پیوندی را که طبیعت،
بین دنیای قدیم و جدید زدوده بود، بشکند
و بشکند عصای شاهی اسپانیا را
که با غرور بر هر دو دنیا تکیه زده بود.

Con su influjo los pueblos despiertan
,y cual rayo corrió la opinión
desde el istmo a las tierras del fuego
.desde el fuego a la helada región
Todos juran romper el enlace
,que natura a ambos mundos negó
,y quebrar ese cetro que España
.reclinaba orgullosa en los dos

لیما به عهد خطیر خود عمل کرد
و، خشم او، به جدیت، نمایان شد
و ستمکار عاجز را بیرون انداخت
ستمکاری که می‌کوشید ظلم خود را بگستراند
با تلاش او، غل و زنجیرها شکست
و چین و شکنج‌هایی که آن‌ها را در خود بازیافته بود
خشم و کین او را،
این میراث اینکا و ایزد را، برافروخت.

,Lima, cumple ese voto solemne
,y, severa, su enojo mostró
,al tirano impotente lanzando
.que intentaba alargar su opresión
A su esfuerzo sellaron los grillos
,y los surcos que en sí reparó
le atizaron el odio y venganza
.que heredara de su Inca y Señor

ای هم‌میهنان، مبادا دیگر این سرزمین را در بردگی ببینیم
اگر سه سده آن را خوار و زار دیدیم
سوگندی ابدی از بهر آزادی‌اش بخوریم
تا که شکوه خود را حفظ کند.
بازوان ما، که تا امروز بی‌سلاح بوده،
زین‌پس همیشه دست به توپخانه باد
تا که روزی رسد که کرانه‌های ایبری
دهشت غرش توپ‌های ما را حس کند.

Compatriotas, no más verla esclava
,si humillada tres siglos gimió
para siempre jurémosla libre
.manteniendo su propio esplendor
Nuestros brazos, hasta hoy desarmados
,estén siempre cebando el cañón
que algún día las playas de Iberia
.sentirán de su estruendo el terror

باشد که ما رشک اسپانیا را برانگیزیم
چرا که او در دل خود حس می‌کند، با عسرت و آشفتگی،
که در رقابت ملل بزرگ
کشور ما همپایه به صحنه خواهد آمد
و در سیاههٔ این ملل
ما سطر آغازین خواهیم بود
بالاتر از ستمکار جاه‌طلب ایبریایی
او که تمامی آمریکا را ویرانه ساخت.

Excitemos los celos de España
Pues presiente con mengua y furor
Que en concurso de grandes naciones
.Nuestra patria entrará en parangón
En la lista que de éstas se forme
Llenaremos primero el reglón
,Que el tirano ambicioso Iberino
.Que la América toda asoló

باشد تا کوهستان آند، بر قلل خود برپا دارد
پرچم دو رنگ یا بیرق را
و قرون آتی را از تلاش‌هایی آگه کند
که آزادی را، آزادی را،
آزادی را، برای همیشه، به ما ارزانی داشتند
باشد تا به زیر سایه‌اش در آرامش زندگی کنیم
و به هنگام سر زدن خورشید از ستیغ کوهستانش
همگی سوگند بزرگ خود را تجدید کنیم
سوگندی که یاد کردیم، آنچه یاد کردیم،
آنچه یاد کردیم در پیشگاه خدا و یعقوب
آنچه یاد کردیم در پیشگاه خدا و یعقوب، خدا و یعقوب.....

  En su cima los Andes sostengan
  ,la bandera o pendón bicolor
  que a los siglos anuncie el esfuerzo
  que ser libres, que ser libres
  .que ser libres por siempre nos dio
  ,A su sombra vivamos tranquilos
  ,y al nacer por sus cumbres el sol
  renovemos el gran juramento
  que rendimos, que rendimos
  ,que rendimos al Dios de Jacob
  ....que rendimos al Dios de Jacob, al Dios del Jacob