سرحدی

سرحدی نام یک طایفه است. درکتاب احیا الملوک در مورد سرحد چنین بیان شده‌است: چون ملک را از سپردن وکالت امور بلوچستان به سلطان احمد گران آمد، ترک ترقون کرده، راهی سرحد شد و دو سال در آنجا ماند وعاقبت به هند رفت.<ref>درکتاب احیا الملوک احمد سلطان مدت هشت سال در بلوچستان حکومت کرد و همواره سرحدیان با وی جنگیدند تا از حکومت خلع شد

طوایف سرحدی‌های  ایران هم شیعه و هم  سنی مذهب هستند. در سال‌های ۵–۱۹۰۳ میلادی  سیاه مرد، شیردل سرحدی و  و سردار رضا بندهی سرحدی مالیات گیر معروف سرحد و  از بزرگان و ریش سفیدان این طایفه بوده‌اند. در این زمان سرحدی‌ها در منطقه تمین تمندان ، سیاه مرد، گل آباد  ، زینل، لطف ا… و همچنین روستای سرده سکونت داشته‌اند در حالی که تعداد قابل توجهی از آنان در کوهپایه‌های قائنات و حاشیه پشت دریاچه هامون مستقر بوده و همانند دامداران کوچ کننده، روزگار می‌گذرانند.

در اواخر دوران حکومت زندیه و اوایل دوره قاجاریه، زمانی که دامنه ناامنی به منطقه سرحد رسید، این طایفه ترجیح داد تا به مکان‌های امن تری کوچ کنند. اما تعداد قابل توجهی نیز به زادگاه اولیه خویش بازگشتند وبا سرسختی تمام در تنازع بقای خویش کوشیدند و تعدادی به سیستان کوچ کردند . مهمترين تيره‌های وابسته به سرحدی را اينگونه بر می شمارند :

بندهی نیکبخت ملک رئیسی

اكنون طايفه سرحدی در تمین تمندان خراسان و سيستان، از روستای سرحدی تا منطقه شيخ علی و در اطراف منطقه لوتك و شرق کرمان پراكنده و اكثر آنان به كار دامداری و كشاورزی مشغول هستند. اما نکته ی قابل توجهی که به آن باید اشاره کرد این است ،که اکثر مردم فکر میکنند که سرحدی های کرمان با سرحدی های سیستان و بلوچستان یکی هستند که اینگونه نیست.

گردآورنده سید سروش کرد (سرحدی)