زیبیله بایر

زمانی که بایر ۱۶ ساله بود دوستی او را متقاعد کرد که با هم به یک سفر جاده‌ای در آلپ سوئیس بروند.[1] پس از بازگشت او اولین آهنگش به‌نام «روز را به خاطر بسپار» را در یک دورهٔ تاریک از جوانی‌اش و با الهام از آن سفر نوشت.[2] بایر به این کار ادامه داد و بین سال‌های ۱۹۷۰ تا ۱۹۷۳ تعدادی از آهنگ‌های ساختهٔ خودش را در خانه‌شان در آلمان و با دستگاه ریل ضبط کرد اما هیچوقت آنها را منتشر نکرد.[3] او در سال ۱۹۷۴ در فیلم آلیس در شهرها ساختهٔ ویم وندرس نقشی ایفا کرد.[4] بایر که تصمیم گرفته بود حرفهٔ بازیگری یا خوانندگی را دنبال نکند، سرانجام به آمریکا نقل مکان کرد و تمام توجهش را به خانواده‌اش داد.

در سال ۲۰۰۴ پسر بایر تعدادی از ضبط‌های مادرش را روی سی‌دی گردآوری کرد و به چند نفر از دوستان و آشنایان هدیه داد.[5] این مجموعه به‌دست جی ماسکیس خوانندهٔ گروه موسیقی دایناسور جونیور هم رسید و ماسکیس هم آن‌ها را به مسئولان کمپانی اورنج توین تحویل داد.[6] این آثار بالاخره در سال ۲۰۰۶ به‌صورت یک آلبوم به‌نام سبز رنگ که دربردارندهٔ ۱۴ قطعهٔ موسیقی است منتشر شدند.[7] همهٔ قطعه‌های آلبوم به زبان انگلیسی اجرا شده‌اند و در تمام آن‌ها بایر با یک گیتار آکوستیک آوازش را همراهی می‌کند.[4] کریستوفر مانگر از آل‌میوزیک موسیقی بایر را صادقانه و تامل‌برانگیز دانسته و او را با نیکو و وشتی بانیان مقایسه کرده‌است.[8]