زودیاک قاتل

زودیاک قاتل نام مستعار یک قاتل زنجیره‌ای در شمال کالیفرنیا است که بین سال‌های ۱۹۶۰ تا اوایل ۱۹۷۰ دست به قتل‌های سریالی زده‌ است. زودیاک قاتل یکی از بزرگترین قتل‌های سریالی حل‌نشده همه دوران به شمار می‌رود. هویت زودیاک هرگز شناسایی و آشکار نشد. زودیاک قربانیان خود را در مناطق بنیسیا، والهو، دریاچه بریاسا و سان فرانسیسکو بین دسامبر ۱۹۶۸ و اکتبر ۱۹۶۹ به قتل رسانده است. بیشتر قربانیان او افراد جوان و زن‌های بین ۱۶ تا ۲۹ سال بودند. این قاتل نام «زودیاک» را بر پایه نامه‌های عجیب و طعنه‌آمیزش که به مطبوعاتی در منطقه خلیج سان‌فرانسیسکو می‌فرستاد برای خود برگزید.[1] زودیاک قاتل، بیش از بیست نامه برای ارتباط با پلیس نوشته بود که چهار نامه توسط سایفر، نمادها و علائم قرون وسطایی کدگذاری شده بودند. از بین این چهار نامه کدگذاری شده، دو تا از آن‌ها به طور کامل رمزگشایی شده‌است.[2] نامه سوم نیز در دسامبر ۲۰۲۰ رمزگشایی شد.[3]

زودیاک قاتل
پیش‌طرح چهره زودیاک قاتل
دیگر نام‌هازودیاک
جزئیات
قربانیان۵ کشته و ۲ زخمی (احتمالا ۲۰ تا ۲۸ نفر) (به ادعای خودش، ۳۷ نفر)
مدت رخداد بزه
دهه ۱۹۶۰–دهه ۱۹۷۰
کشورایالات متحده آمریکا
ایالت(ها)کالیفرنیا یا احتمالاً نوادا

تا به حال مظنونان بسیاری توسط مأمورین قانون نام‌گذاری شده‌اند. اما هیچ شواهد قطعی در این زمینه وجود ندارد. اگرچه پلیس از بیش از ۲۵۰۰ نفر بازجویی کرده، اما پرونده زودیاک قاتل هیچ‌وقت به طور رسمی حل نشد.[4]

قربانیان و الگوهای قتل

نماد مورد استفادهٔ زودیاک در نامه‌هایش

قاتل زودیاک در یکی از نامه‌های خود به مطبوعات ادعا کرد که ۳۷ نفر را کشته است. با این حال، پژوهشگران تنها هفت قربانی را تأیید کردند که دو نفر از آن‌ها زنده مانده بودند. حملات تأیید شده شباهت‌های زیر را داشتند:

این قتل‌ها در آخر هفته یا در تعطیلات عمومی اتفاق می‌افتاد. با یک استثنا که قربانیان، دانش‌آموزان یا دانش‌آموزانی بودند که به صورت دو نفره سفر می‌کردند.

بیشتر قتل‌ها هنگام غروب یا شب انجام می‌گرفتند. این قتل‌ها در درون یک خودرو یا در نزدیکی آن انجام شده‌اند. قاتل، هر بار از سلاح متفاوتی استفاده می‌کرد. صحنه جنایت‌ها معمولاً مکان‌های دورافتاده‌ای بود که بیشتر مورد بازدید دوستداران قرار می‌گرفت. به نظر نمی‌رسد که این قتل‌ها با انگیزهٔ مالی بوده باشد و قربانی مورد آزار جنسی قرار نمی‌گرفته است. عامل این جنایات از طریق تلفن و نامه‌ها به قتل‌های انجام شده خود اذعان می‌کرده است. صحنه‌های جنایت در منطقهٔ خلیج سان‌فرانسیسکو قرار داشتند. بیشتر این قتل‌ها در نزدیکی آب صورت گرفته اند.

تأیید شده‌ها

با وجود آنکه زودیاک در نامه‌هایش به روزنامه‌ها ادعای قتل ۳۷ نفر را کرد، تحقیقات تنها هفت مورد از آن را تأیید نمود که دو تن از آن‌ها جان سالم به در بردند.[5] اسامی آن‌ها به شرح زیر است:

- دیوید آرتور فارادای (۱۷ ساله) و بتی جو جنسن (۱۶ ساله) در تاریخ ۲۰ دسامبر ۱۹۶۸ در جادهٔ دریاچهٔ هرمن واقع در شهر بنیسیا به ضرب گلوله کشته شدند.

- مایکل رنالت مگئو (۱۹ ساله) و دارلین الیزابت فرین (۲۲ ساله) در تاریخ ۴ ژوئیهٔ ۱۹۶۹ در پارکینگ Blue Rock Springs Park شهر والهو مورد اصابت گلوله قرار گرفتند. مگئو زنده ماند اما دارلین پیش از رسیدن به بیمارستان درگذشت.

- برایان کلوین هارتنل (۲۰ سال) و سیسلیا ان شپرد (۲۲ ساله) در تاریخ ۲۷ سپتامبر ۱۹۶۹ در دریاچهٔ بریسا واقع در شهرستان ناپا با چاقو مورد حمله قرار گرفتند. هارتنل با وجود جراحات ناشی از هشت ضربهٔ چاقو در پشت خود زنده ماند. اما شپرد سه روز بعد درگذشت. قاتل با لباس یکدست مشکی یک کلاه جلادی به سر و عینک آفتابی روی چشم به طرف آن‌ها اسلحه گرفته و کیف پول و سوئیج ماشین آن‌ها را درخواست کرده سپس چند بند همراه خود داشته و از شپرد می‌خواهد تا دستان هارتنل را ببندد و بعد خود می‌آید گرهٔ بند را سفت کرده دستان شپرد را می‌بندد و سپس با چاقو زدن به پشت برایان هارتنل ضربه می‌زند و هر دو را با ضربات متوالی چاقو می‌زند. جای چکمه‌های نظامی در صحنهٔ قتل از قاتل نیز بدست آمد.

- پال لی استین یک رانندهٔ تاکسی بود که در ۱۱ اکتبر ۱۹۶۹ در محلهٔ Presidio Heights شهر سان فرانسیسکو در تقاطع واشنگتن و چری مورد اصابت گلوله قرار گرفت و کشته شد. آن‌طرف خیابان چند کودک از پشت پنجرهٔ خانه‌شان مسافر را می‌بینند که دارد در صندلی جلو، کاری با راننده می‌کند. ابتدا تصور می‌کنند درگیری میان آن دو صورت گرفته در هر صورت با پلیس تماس می‌گیرند. کارآگاه دیوید تاسکی به همراه دستیارش ویلیامز و گروه‌شان به محل قتل اعزام می‌شوند. کیف پول راننده سوئیج ماشین هم نبود. روی صندلی عقب یک جفت دستکش مردانهٔ مشکی سایز هفت قرار داشت. بر پایه گزارش‌های تاکسی راننده می‌بایست مسافر را در تقاطع واشنگتن و میپل پیاده کند. اما اینکه چرا جلوتر آمده و در تقاطع واشنگتن و چری توقف کرده‌است هنوز یک راز است. طرح معروفی از چهرهٔ قاتل بر پایه آن چیزی که یکی از بچه‌ها که برای لحظات کوتاهی مسافر را دیده بود بدست می‌آید. قاتل قطعه‌ای از لباس مقتول را جدا و برای روزنامهٔ سان‌فرانسیسکو کرونیکل ارسال کرد.

مظنون‌ها

  • آرتور لی آلن: در ابتدا یکی از دوستان او با کارآگاهان اظهاراتی مبنی بر اینکه او چندین سال قبل با او عنوان کرده که می‌خواهد زوج‌های جوان را بکشد و نامه‌های طعنه‌آمیزی بنویسد و خود را زودیاک معرفی کند داشت. کارآگاه دیوید تاسکی در بازجویی از او متوجه یک ساعت مچی با آرم و نام زودیاک شد. همچنین در بازجویی از او متوجه شدند که روز قتل در دریاچهٔ بریاسا آلن یک چاقوی خون‌آلود در خودروی خود داشته که اظهار داشته از آن برای کشتن مرغ استفاده کرده‌است. دست خط او با دست خط زودیاک همخوانی نداشت. هر چند ظن این می‌رفت که او با هر دو دست می‌نویسد که در آن صورت هم دستخط‌های دو دست نباید اینقدر با هم متفاوت باشند. مایک ماجئو که از حملهٔ زودیاک جان سالم به در برده سال‌ها بعد از میان تصویر چندین مظنونان دیگر او را به عنوان قاتل شناسایی کرد؛ هرچند سال‌ها گذشته بود و او فقط به اندازه یک نیم نگاه بسیار کوتاه توانسته بود قاتل را ببیند همچنین قاتل به تفنگ خود یک چراغ‌قوه وصل کرده بود که دیدن را سخت‌تر می‌کرد. او شباهتی به طرح نقاشی شدهٔ زودیاک نداشت.
  • دیوید زنیسکی
  • راس سالیوان
  • لارنس کین
  • ایرل ون بست جونیور

احتمال زنده بودن زودیاک

لیندو لافرتی، یک پلیس گشت زن بازنشسته، در سال ۲۰۱۲ در کتاب خود (The Zodiac Killer Cover-Up) مدعی شد که زودیاک همچنان زنده و با ۹۲ سال سن ساکن شهرستان سولانو است.[6]

رمزگشایی نامه سوم

سومین نامه از چهار نامه رمزگذاری شده زودیاک در دسامبر ۲۰۲۰ رمزگشایی شد. او در این نامه نوشته بود: امیدوارم از اینکه دنبال من می‌گردید بهتون خیلی خوش بگذره. اون کسی که تو تلویزیون نشون دادید من نبودم. من از اتاق گاز نمی‌ترسم برای اینکه من رو مستقیم به بهشت می‌بره چون حالا به اندازه کافی، برده دارم که برای من کار کنن».[3]

در فرهنگ عامه

جنایت‌ها، پیام‌ها و نامه‌های رمز دار زودیاک تاکنون الهام بخش تولید بسیاری از فیلم‌ها، رمان‌ها و برنامه‌های تلویزیونی بوده‌است که معروف‌ترین آن‌ها فیلم سینمایی زودیاک به کارگردانی دیوید فینچر است.

پیوند به بیرون

منابع

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.