رمانس شماره ۲ برای ویولن (بتهوون)

رُمانس شماره ۲ برای ویولن (به انگلیسی: Violin Romance No. 2؛ به آلمانی: Violinromanze Nr. 2) یا رُمانس شماره ۲ برای ویولن و ارکستر، یا به‌طور مختصر، رُمانس شماره ۲ در فا ماژور، اُپوس ۵۰، قطعه‌ای است تک‌موومانه برای ویولن و ارکستر که لودویگ فان بتهوون آن را در سال ۱۷۹۸ تصنیف کرد و در سال ۱۸۰۵ منتشر شد. بتهوون این قطعه را چهار سال پیش از رُمانس شماره ۱ خود تصنیف کرده‌است. رمانس شماره ۲ دو سال بعد از رمانس شماره ۱ منتشر شد؛ به همین دلیل، شماره‌های اختصاص‌یافته معکوس است.

رمانس اُپوس ۵۰ برای تک‌نوازِ ویولن و ارکستر متشکل از سازهای زهی، دو اُبوا، دو فاگوت، دو کُر (هورن)، و یک فلوت نوشته شده‌است.

بتهوون، برخلاف رمانس شماره ۱، تمپوی این اثر را تعیین نکرده‌است.

اجرای رمانس شماره ۲، به‌طور معمول، هشت تا نُه دقیقه به‌طول می‌انجامد.

جستارهای وابسته

منابع
    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.