راه‌پیمایی مرگ باتاآن

راهپیمایی مارس باتاآن انتقال اجباری اسرای جنگی توسط ارتش سلطنتی ژاپن بود. این راهپیمایی از تاریخ ۹ آوریل ۱۹۴۲ و پس از ۳ ماه از شکست قوای متفقین در نبرد باتاآن در فیلیپین در طی جنگ جهانی دوم آغاز شد. شمار اسیران جنگی انتقال داده شده ۸۰٬۰۰۰–۶۰ فیلیپینی و آمریکایی ذکر شده‌است. در حدود ۱۰٬۰۰۰–۲۵۰۰ فیلیپینی و ۶۵۰–۱۰۰ زندانی آمریکایی، در طی این انتقال و قبل از رسیدن به کمپ درگذشتند یا کشته شدند.

مسیر راهپیمایی مرگ مارس، از سان فراندو، پامپانگا تا اردوگاه اسیران در کاپاس ‏، حمل اسیران با قطار بوده‌است.[1][2]

طول این راهپیمایی ۱۲۸ کیلومتر بود. در طول راه تحمیل شرایط بد فیزیکی و قتل توسط ارتش ژاپن منجر به مرگ و میر بسیار بالایی در بین اسیران جنگی و شهروندان شد. کمیسیون نظامی متفقین این راهپیمایی را به عنوان یکی از موارد جنایات جنگی ژاپن قلمداد کرده‌است.

طرح حمل و نقل اسیران
ترتیبفاصلهملاحظات
۱. ماریولس~باگاکتقریباً ۳۰ کیلومتر
۲. باگاک~سان فراندو، پامپانگاتقریباً ۵۳ کیلومترانتقال با ۲۰۰ دستگاه کامیون (فقط بخشی)
۳.سان فراندو، پامپانگا~ کاپاس ‏تقریباً ۴۸ کیلومترحمل و نقل با قطار
۴. کاپاس ‏~اردوگاه اودونلتقریباً ۱۲ کیلومتر

پانویس

  1. Hubbard, Preston John (1990). Apocalypse Undone: My Survival of Japanese Imprisonment During World War II. Vanderbilt University Press. p. 87. ISBN 978-0-8265-1401-1.
  2. Bilek, Anton (Tony) (2003). No Uncle Sam: The Forgotten of Bataan. Kent State University Press. p. 51. ISBN 0-87338-768-6.

پیوند به بیرون

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ راه‌پیمایی مرگ باتاآن موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.